นักร้อง นักแต่งเพลงชื่อดัง ดี้ นิติพงษ์ ห่อนาค โพสต์ Facebook ส่วนตัว แจ้งข่าวแก่แฟนๆว่า ก่อนที่จะขึ้นแสดงบนเวทีคอนเสิร์ต Magic Moment เพลงรักของดี้ ดนตรีของแต๋ง นั้น เจ้าตัวประสบอุบัติเหตุ ตกเวที ในวันซ้อมใหญ่จนทำให้ซี่โครงร้าว แต่ พี่ดี้ ของวงการเพลงไทย ก็สู้สุดตัวขึ้นแสดงคอนเสิร์ตโดยตั้งใจว่าจะไม่บอกเรื่องนี้แก่ผู้ชม
>>>>>>>>>>>>>>>>>>
"ผ่านไปแล้วสำหรับคอนเสิร์ต Magic Moment เพลงรักของดี้ ดนตรีของแต๋ง เมื่อคืนวันเสาร์ที่ผ่านมา...
มีความสุขยิ่งนักทีเดียว แม่ประไพ...เป็นคอนเสิร์ตที่คนเล่นตั้งใจเล่น คนฟังก็ตั้งใจฟัง....
ฉันไม่รู้ว่าผู้ชมมีความสุข หรือได้อะไรกลับบ้านไปบ้าง คิดแทนไม่ได้...
ส่วนสิ่งที่ฉันได้มาสำหรับคอนเสิร์ตครั้งนี้ คือ ความสนุกที่ทำงานกับเพื่อน และน้องๆ นักร้อง ความสุขที่ได้เห็นคนฟังตั้งใจฟัง และความอิ่มใจที่เป็นส่วนหนึ่งกับในการทำกุศลสร้างตึกเฉลิมพระเกียรติ ร.9 ที่ศิริราช เพื่อคนเจ็บป่วยผู้ยากไร้...ถ้าเธอเคยไปที่โรงพยาบาลศิริราช เธอก็จะเห็นความแออัดเหล่านั้น....
และฉันได้แถมรอยฟกช้ำดำเขียวมานิดหน่อย...
รอบซ้อมใหญ่ ซ้อมเสร็จ จะเข้าไปเก็บของกลับบ้าน
เหนื่อย ๆ ผสมกับเฟอะฟะไม่ดูทางให้ดี ตกเวทีสูงเมตรครึ่ง...
ลงไปกระแทกโต๊ะ แล้วไปกองอยู่กับพื้น.....
แว่บแรก...คิดเลยว่า พรุ่งนี้วันแสดงจริง ฉันจะทำงานเขาเสียหายไหม...
แล้วค่อยจับหัว...หัวไม่แตก จับคอ...เออ คอไม่หัก
แล้วจับขา...ไม่เจ็บไม่ชา....เออ ไม่เป็นไร น่าจะเดินได้..
เพื่อนฝูงพี่น้องตกใจ...กรูกันเข้ามา หน้าเสีย ด้วยความเป็นห่วง...
ฉันบอก ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ขอนั่งกับพื้นท่าเดิมนิ่ง ๆ สักพัก เช็คความเสียหายสักครู่...เป็นท่าพับเพียบด้วยนะ สมเป็นผู้ดีเก่า
พบว่าเจ็บสีข้างด้านซ้ายมาก ประมาณว่าหัวเราะไม่ได้ ไอไม่ได้ หายใจลึก ๆ ไม่ได้ จะเจ็บซี่โครง....ตอนนั้น เข้าใจแล้วว่า นักมวยที่โดนบัวขาวเตะชายโครงนั่น รู้สึกยังไง...
ทีมงานพาไปห้องฉุกเฉิน โรงพยาบาลบำรุงราษฎร์...หน้าตาตกใจกันหมด ส่วนฉันน่ะขำ แต่หัวเราะไม่ได้ เจ็บซี่โครง...
เอ็กซเรย์เสร็จ หมอบอกว่า ซี่โครงมีรอยร้าวเล็กน้อย....เอ้า ร้าวก็ร้าว...ฉันก็ถามว่า พรุ่งนี้มีงานใหญ่ต้องทำ ทำยังไงดีละหมอ เรื่องหายเร็วหายช้าไม่เป็นไร....
เพื่อนแต๋ง..เจ้าภาพร่วม ก็หน้าเครียด ตามมาเฝ้า ฉันก็ไล่ให้กลับไปก่อน เพราะก็ปาเข้าไปตีสองกว่าแล้ว... พรุ่งนี้มึงต้องเป่าอะไรอีกตั้งเยอะแยะ
หมอให้ยาแก้ปวดระดับชะงัดสุดมาให้ เพื่อวันรุ่งขึ้นจะได้ทำงานได้...
วันรุ่งขึ้น ระบมสิ...นั่งรถตู้กระเทือนหน่อย ก็จี๊ดแล้ว...
มาถึงที่ศูนย์สิริกิติ์ ก็ลืมละ กินข้าวกินปลา ซ้อมอีกนิด ค่อยๆ เดิน แล้วคอยเช็คว่าร้องเพลงเสียงสูงขนาดไหน แรงได้แค่ไหน...ก็กังวลอยู่ แต่ยาหมอเค้าดี ทำให้หายเจ็บไปได้มาก แต่...ทำให้ง่วงชะมัด
แทนที่จะเต็มร้อย ก็เหมือนถูกตัดกำลังไปหนึ่งในสาม..อะไรทำนองนั้น
ถึงเวลาแสดงจริง ฉันบอกทุกคนว่า ไม่ต้องพูดเรื่องฉันตกเวทีในเวลาแสดงนะ นอกจากจะอายเค้าแล้ว เดี๋ยวผู้ชมจะมาลุ้น ไม่สนุก...
มาถึงตาว่าน...คนสุดท้ายที่ขึ้นเวที...เป็นคนเดียวมั้งที่ฉันไม่ได้บอก..
แกก็มาเฉลยบนเวทีหมดเลย....ว่าฉันงุ่มง่าม ตกเวที ฮ่าๆๆๆๆ
ก็เลยต้องเล่าให้ผู้ชมฟังพอเป็นสังเขป พอเข้าใจ...
ร้องเพลงสุดท้าย จบคอนเสิร์ตได้ ฉันก็โล่ง...ที่เหลือก็ไม่เท่าไรแล้ว....
ก่อนกลับ...ปลื้มมาก คุณหมอใหญ่โรงพยาบาลศิริราช คณบดีคณะแพทยศาสตร์ กรุณาขึ้นมาหาฉันถึงห้องพัก มายื่นนามบัตร แล้วบอกกับฉันว่า...
" ถ้าอาการยังไม่ดีขึ้นตามสมควร กรุณาโทรมาหาผมนะครับ"
เท่านั้นก็แทบหายเจ็บแล้วครับ พระเดชพระคุณเอ๋ย เป็นเกียรติเป็นศรีแก่ซี่โครงฉันเสียยิ่งนักเทียว...
ที่มาเล่าให้ฟังนี่ ก็เพราะ เริ่มมีคนถาม เป็นห่วง ได้ข่าว ฯลฯ ก็เลยต้องเล่าให้แม่ประไพ พ่อทิดเอิบฟังให้รู้ว่า ฉันไม่ได้เป็นอะไรแล้วนะ ขยับตัวบางท่า ก็มียอกนิดหน่อย แต่ก็กินยาแก้ปวดตามหมอสั่งด้วย ที่เหลือก็ปกติจ้ะ
กราบขอบพระคุณทุกท่านที่ทราบข่าวแล้วเป็นห่วงนะจ๊ะ..."
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
