เวลาไปเดินตลาดจะเจอหญิงชราคนนึงเป็นประจำ แกจะถือตะกร้าหวายใบหนึ่งไว้ในมือ แล้วตามเก็บผักหล่นๆตามแผงที่คนอื่นไม่เอา แกมีชื่อว่า Zhao guizhi คนแถวนั้นต่างรู้ว่าแกน่าสงสาร สามีตายจากไปตั้งแต่ยังหนุ่ม แกต้องเลี้ยงลูกชายมาอย่างลำบากตามลำพัง
พอลูกชายแกอายุเหมาะสมเขาก็แต่งงาน หลังแต่งงานได้ 2 ปีก็มีหลานสาวให้แกอุ้ม แต่ตอนหลานอายุได้ 3 ขวบ ลูกชายแกก็โดนวินิจฉัยว่าเป็น Uremia ระยะสุดท้าย ลูกสะใภ้ก็เลยหย่ากับลูกชายแก
ส่วนหลานสาวก็มาอยู่กับลูกแก เพราะลูกสะใภ้ไม่เอา กลายเป็นว่าหญิงชราต้องแบกภาระดูแลครอบครัวตามลำพัง เนื่องจากไม่มีเงิน อาการของลูกชายก็ไม่ได้รับการรักษาอย่างที่ควร หลังหย่าได้ 3 ปีลูกก็จากแกไป
Zhao guizhi ปีนี้อายุ 70 แล้ว ไปรับจ้างทำงานก็ไม่มีใครรับ ทำได้แค่เก็บขยะขายเลี้ยงตัวเองและหลาน ทุกวันตอนเช้าตรู่แกจะไปตลาดเก็บผักที่ไม่มีใครเอา และมันจะกลายเป็นอาหารของ
ทั้งวัน ตอนกลางวันแกก็จะคุ้ยๆตามถังขยะ กองขยะ พอตกเย็นก็จะแบกขยะที่เก็บได้ทั้งวันไปขาย หลังจากเหนื่อยมาทั้งวัน ถ้าเก็บได้มากหน่อยก็จะได้สัก 100 หยวน ถ้าเก็บได้น้อยก็อาจจะไม่กี่สิบ
หยวน หญิงชรากับหลานสาวเป็นทุกอย่างของกันและกัน แกกลัวว่าสักวันแกไม่อยู่แล้ว หลานสาวที่ยังไม่โตพอก็จะกลายเป็นเด็กกำพร้า เพราะงั้นความปรารถนาสูงสุดของแกก็คือให้ตัวเองมีชีวิตอยู่ไปอีกหลายๆปี
วันนี้ตอนเช้าตรู่ หลานสาวที่เรียนอยู่โรงเรียนอนุบาลบอกว่าวันนี้ต้องจ่ายค่าเทอม 500 หยวนหญิงชราล้วงกระเป๋าดูมีเงินเหรียญสิบกองใหญ่ นับดูหลายรอบก็มั่นใจว่ามี 500 หยวนพอดี ก็เลย
ส่งให้หลานสาวไป พร้อมกำชับให้ใส่กระเป๋าดีๆอย่าทำหาย พอไปถึงโรงเรียนก็เอาไปให้ครูซะ หลานสาวก็พยักหน้าเข้าใจ จากนั้นก็หน้าบานไปโรงเรียน
เงิน 500 สำหรับคนอื่นอาจะไม่มีค่าอะไร แต่สำหรับหญิงชราแล้ว นี่เป็นเงินที่แกต้องเก็บสะสมมาอย่างยากลำบากกว่าครึ่งเดือนถึงจะได้มา แกไม่รู้ว่าตัวแกเองจะส่งเสียให้หลานสาวเรียนหนังสือ
ไปได้อีกกี่ปี แต่ไม่ว่ายังไงตอนนี้ก็ต้องทำให้ดีที่สุด เรื่องในอนาคตปล่อยให้เป็นเรื่องในอนาคตไป
ลมพัดแรงขึ้นหิมะโปรยปรายลงมาหญิงชรายังคงคุ้ยขยะต่อไปอย่างไม่หยุด หวังว่าจะเจอขวดหรือกระป๋องที่เอาไปขายได้ พอถึงกลางวัน แกก็ควักหมั่นโถวแข็งๆเย็นๆออกมากิน พร้อมน้ำเปล่า
เย็นๆที่รินใส่ขวดมาจากบ้าน นั่นคืออาหารกลางวันของแกพอพลบค่ำ แกก็แบกถุงที่เต็มไปด้วยขยะ 10 กว่ากิโลไปขาย วันนี้แกน่าจะขายได้สัก 70-80 หยวน หิมะตกหนักขึ้น เกล็ดหิมะปลิวติดอยู่ตามผม และเสื้อผ้าแก ยังเดินไม่ถึงร้านรับซื้อขยะด้วยซ้ำ ตัวแกก็แทบจะขาวโพลนไปหมด
หลังขายเสร็จ วันนี้แกได้เงินทั้งหมด 75 หยวน แกพอใจมาก ฟ้าค่อยๆมืดลง บนถนนมีคนเดินผ่านไปมาน้อยมาก คนส่วนใหญ่เลิกงานกลับบ้านไปหมดแล้ว ไฟถนนสว่างขึ้นมา ระหว่างที่
กำลังเดินกลับบ้าน แกก็เหลือบไปเห็นกระเป๋าเงินสีดำตกอยู่ที่พื้น เกือบจะโดนหิมะกลบมิดแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะแกเดินช้า ก็อาจจะมองไม่เห็นก็ได้
หญิงชราเดินไปเก็บกระเป๋าเงินขึ้นมา ปัดหิมออกพอเปิดออกดูก็เห็นเงินเป็นฟ่อน นับๆดูมี 1 แสนพอดี สิ่งแรกที่แกคิดก็คือ "ทำเงินเยอะขนาดนี้หาย เจ้าของคงจะตกใจน่าดู"
หญิงชราถือกระเป๋าเงินไว้ในมือไม่รู้จะทำยังไงดี ดูสภาพกระเป๋าแล้วน่าจะเพิ่งทำตก ไม่อย่างนั้นคงโดนหิมะกลบไปแล้ว ในเมื่อเพิ่งทำตก เจ้าของก็น่าจะกลับมาหาเร็วๆนี้ หญิงชราก็เลยยืนรออยู่ตรงนั้น
10 นาทีผ่านไป รถหรูคันนึงก็เคลื่อนมาช้าๆไม่ห่างจากแกเท่าไหร่ คนขับมองดูตามพื้น เหมือนกำลังมองหาอะไร หญิงชราสังเกตเห็นรถคันนั้น คนขับรถเห็นหญิงชรามายืนตรงนั้นก็แปลกใจ
คนขับรถขับเข้ามาหา แล้วเปิดกระจกถาม "คุณยายครับ เห็นกระเป๋าเงินตกอยู่แถวนี้มั้ย?"
"กระเป๋าหน้าตาเป็นยังไงรึ" หญิงชราถามกลับ
คนขับได้ยินดังนั้นก็รู้ว่าหญิงชราเก็บกระเป๋าเงินได้แน่ๆ จึงยิ้มตอบไปว่า "กระเป๋าหนังสีดำ ใหญ่ประมาณนี้ ...." คนขับพยายามอธิบายลักษณะของกระเป๋าเงินอย่างละเอียด หญิงชราได้ยินก็
มั่นใจว่าคนขับรถเป็นเจ้าของแน่ๆ ก็เลยหยิบกระเป๋าเงินจากในถุงออกมาคืนเจ้าของ
เจ้าของกระเป๋ารับไปอย่างดีใจ แค่ดูก็รู้ว่าเป็นกระเป๋าเขา จากนั้นก็เปิดออกดู แล้วจากใบหน้ายิ้มๆก็เย็นชาลง แล้วว่า "ไม่ใช่สิ ในกระเป๋าต้องมี 2 แสน ทำไมเหลือแค่แสนเดียว?"
"เป็นไปไม่ได้ ฉันไม่ได้เอาไปสักบาท ฉันแค่เปิดออกดูว่าข้างในมีอะไร แต่ฉันไม่ได้แตะเลย ถ้าฉันจะเอา ฉันจะมายืนรอคุณตรงนี้ทำไม" หญิงชรารีบอธิบาย
"ใครจะไปรู้ว่ายายต้องการอะไร แต่เงินมันหายไปแสนนึง ถ้าไม่ใช่ยายเอาไปแล้วใครเอาไป" ดูเหมือนเจ้าของกระเป๋าจะโยนความผิดเรื่องเงินแสนที่หายไปให้หญิงชราเรียบร้อยแล้ว
ไม่ว่าหญิงชราจะพูดยังไงเขาก็ไม่ฟัง เจ้าของกระเป๋าพยายามบอกให้หญิงชราเอาเงิน 1 แสนที่ขโมยไปออกมา หญิงชราตกใจจนจะร้องไห้ แกควักเงิน 75 หยวนออกมาให้ดู "ฉันมีแค่นี้แหล่ะ
ฉันเก็บขยะขายจะไปมีเงินแสนได้ยังไง ต่อให้ฆ่าฉันให้ตายฉันก็ไม่มีเงินมาให้หรอก"
หญิงชราพูดด้วยน้ำเสียงขอร้อง พร้อมคุกเข่าลง แล้วเด็กสาวอายุ 20 กว่าก็เดินเข้ามาพอดี เห็นหญิงชราท่าทางน่าสงสารก็ถามเจ้าของกระเป๋าเงิน : "พ่อคะ เกิดอะไรขึ้น คุณยายทำไมหรอคะ"
เจ้าของกระเป๋าไม่พูดอะไร หญิงสาวก็เลยหันมาหาหญิงชรา
"แม่หนู เรื่องมันเป็นแบบนี้ ฉันเก็บกระเป๋าเงินของพ่อหนูได้จากข้างทาง ฉันไม่ได้เอาเงินไปสักบาท แต่พ่อหนูก็ยืนยันว่าหายไปแสนนึง แต่ฉันไม่ได้เอาไปจริงๆ ถ้าฉันโกหกขอให้ฟ้าผ่าตายเลย"
"คุณยายอย่าพูดแบบนั้นค่ะ หนูเชื่อที่คุณยายพูด พ่อหนูผิดเอง" หญิงสาวปลอบหญิงชรา
"พ่อคะ ยังไม่แก่ก็ขี้หลงขี้ลืมแล้วนะคะ เมื่อกลางวันพ่อไปซื้อของมาจากเถ้าแก่หลี่ 110,000 ไม่ใช่หรอคะ งั้นเงิน 2 แสนก็ต้องเหลือ 9 หมื่นสิ" ลูกสาวถามพ่อ
"เอ้อ ใช่ ขอโทษ พ่อลืมไป เมื่อกลางวันไปซื้อของมา ต้องเหลือแค่ 9 หมื่นสิ มาจากไหนอีกหมื่นนึง" เจ้าของกระเป๋าได้ยินที่ลูกสาวพูดก็นึกขึ้นได้ เข้าใจความหมายของลูกสาว ก็เลยขอโทษหญิงชรา
ลูกสาวขยิบตาให้พ่อ พ่อก็เข้าใจเปิดกระเป๋าเงิน เอาเงินออกมายัดใส่มือหญิงชรา 1 หมื่น แล้วว่า "คุณยายครับ ในกระเป๋าผมมีแค่ 9 หมื่น ที่เกินมาหมื่นนึงไม่ใช่ของผม ผมเอาเท่าที่เป็น ของผม ที่เกินมาผมไม่เอา คุณยายเก็บเอาไว้"
"งั้นพวกเราไปนะคะคุณยาย หิมะตกหนักแล้ว คุณยายก็รีบกลับบ้านนะคะ" หญิงสาวขึ้นรถ เปิดหน้าต่างออกมาคุยกับแก รถหรูขับออกไปแล้ว เหลือไว้แต่หญิงชราที่ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น
ในมือของหญิงชรามีเงิน 1 หมื่น น้ำตาซึม แกเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น หญิงชราเดินฝ่าหิมะกลับบ้าน แต่ในใจกลับอบอุ่น พอถึงบ้านหลานสาวก็ถาม "คุณย่าทำไมกลับช้าจังวันนี้" หญิงชราว่า "วันนี้ย่าเจอคนดี เขาเจอปัญหาแล้วย่าเข้าไปช่วยก็เลยกลับมาช้า"
หลานสาวยกนิ้วโป้งให้หญิงชรา "คุณย่าเยี่ยมไปเลย!"
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
