แม่เอาลูกไปทิ้งข้างทาง ผ่านไป 20 ปี ตัดสินใจไปหา แต่ลูกกลับยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งให้ แม่เดินคอตกหายไป..?

สำนักข่าวต่างประเทศรายงานว่า หลายคนมักบอกว่า การมีลูกมากก็เพื่อจะได้เลี้ยงดูตอนแก่ ชาวสวนหลายคนก็คิดแบบนี้เช่นกัน แม่นางโจวก็คิดแบบนี้เช่นกัน เพื่อการคลอดลูกชาย เธอพยายามตั้งท้องติดต่อกัน 6 คน ชาย 1 หญิง 5 คนและยังแกล้งทิ้งลูกสาวคนที่ 5 ไว้ข้างทางนอกหมู่บ้าน

10 ปีผ่านไป ลูกสาวทั้ง 4 คนก็เติบโตแต่งงานหมด และลูกชายคนเล็กก็แต่งเมียแล้ว เมื่อปีที่แล้วลูกสะใภ้ก็ได้คลอดลูกชายตัวโต อ้วนถ้วนสมบรูณ์

แต่เรื่องที่เลวร้ายก็เกิดขึ้น เมื่อเธออายุมากขึ้น ก็ทำอะไรเองไม่ค่อยได้ ทำให้ลูกชายและลูกสะใภ้ไม่แยแส, ไม่ไยดี, แม่สามีคนนี้ แต่นางโจวก็ไม่ยอมแพ้ พยายามหาเรื่องทะเลาะกับสะใภ้ จนลูกชายถึงกับลงไม้ลงมือทำร้ายแม่ตนเอง ยังทารุณไม่ให้แม่กินข้าว นางโจวคิดแล้วก็เสียใจ นี่ลูกชายที่คลอดมาเองแท้ๆ ยังทำร้ายแม่ตนเองได้ ทำให้นางโจวรู้สึกผิดมาก และคิดถึงลูกสาวทั้ง 6 คน นอกจากลูกสาวคนที่ 5 ที่โดนทิ้งไปแล้ว ลูกสาว 4 คนที่เหลือ ไม่มีใครกลับมาดูแลแม่เลย แต่ละคนก็ไม่ได้กตัญญูเท่าไหร่ เพราะตั้งแต่เล็กจนโต นางโจวก็ไม่ค่อยดูแลลูกสาว ไม่ให้ความรัก ลำเอียงรักแต่ลูกชาย ลูกชายอยากได้อะไรก็ให้หมด จนตอนนี้มานั่งคิด ลูกชายแต่งงานลูกสะใภ้ก็ไม่กตัญญูอีก ยังรวมหัวกันมารังแก่แม่แท้ๆ

หลังจากนั้น 20 ปี เธอก็ทราบข่าวว่าลูกสาวคนที่ 5 ที่โดนทิ้ง ได้แต่งงานเข้าบ้านที่ร่ำรวยมาก นางโจวจึงอยากไปพบหน้าลูกสาวเพื่อบอกว่าตนเองคือแม่ที่แท้จริง นึกไม่ถึงไปถึงหน้าประตูบ้าน ก็โดนแม่ที่เก็บลูกสาวมาเลี้ยงพูดคำหนึ่งออกมา ทำให้นางโจวถึงกับก้มหัวรีบเดินหนีทันที นางโจวเห็นลูกสาวของตนเองได้ดี มีครอบครัวที่มีความสุข มีเงินมีทอง มีการงานที่ดี มีสามีที่ดี ก็อยากเข้าไปหาลูก

วันหนึ่งลูกสาวคนที่ 5 ก็เดินมาพบแม่ของตนเองเดินถือไม้เท้า แบกของเก่า นึกว่าขอทาน พอดีว่าเธอจะกินอาหารกลางวันอยู่นั้น จึงได้นำหมี่ถ้วยโตไปให้ นางโจวดีใจมาก เพราะไม่ได้กินอาหารอิ่มแบบนี้มานานแล้ว นางโจวกินอย่างมูมมามแป๊บเดียวก็หมดถ้วย

ลูกสาวคนที่ 5 ก็ไม่คิดอะไรมาก เห็นว่านางโจวหิวมาก จึงเอาเนื้อให้ 1 ชิ้น แต่นางโจวเมื่อกินเสร็จก็ไม่มีท่าทีว่าจะเดินออกไป

นางโจวนั่งมองภายในบ้านของประทับตกแต่งที่สวยงาม อีกทั้งยังเป็นบ้านสไตล์ยุโรป 2 ชั้นจึงคิดที่อยากอาศัยบ้านหลังนี้ ก่อนที่จะมานางโจวก็ได้วางแผนอย่างดี เพื่อที่จะได้เข้ามาบ้านหลังนี้ นางโจวสืบทราบมาว่า พ่อแม่สามีของลูกสาวคนที่ 5 ได้เสียไปนานแล้ว และสามีของลูกก็เป็นลูกคนเดียวของบ้าน ทำให้เหมาะมากที่จะรับเลี้ยงเธอเอาไว้

ลูกสาวคนที่ 5 จึงบอกว่า "คุณป้าคะ กินเสร็จแล้วก็ออกไปได้แล้วนะค่ะ" นางโจวได้แต่ร้องไห้ใหญ่ และพูดว่า "ฉันเป็นแม่ที่แท้จริงของเธอเอง"

แน่นอนว่า ลูกสาวของเธอไม่เชื่อในสิ่งที่นางโจวพูด เธอคิดว่าป้าคนนี้คงอยากแอบอ้างแล้วมาอาศัยในบ้านหลังนี้ จึงพยายามไล่นางโจวออกจากบ้านไป ทันใดนั้นเองนางโจวก็ตะโกนเสียงดังว่า "ที่เอวของเธอยังมีปานด้วย"

ตอนนั้นเองลูกสาวคนที่ 5ก็ต้องชะงัก เพราะที่เอวของเธอมีปานอย่างที่นางโจวบอกจริง ทำให้เธอนึกขึ้นได้ว่า สมัยตอนที่ยังเป็นเด็กมีเพื่อนบ้านคนหนึ่งบอกว่า เธอเป็นลูกเลี้ยงที่เก็บมาจากข้างทาง ในตอนนั้นเธอเองก็ไม่ได้เชื่อ

นางโจวก็ร้องห่มร้องไห้ใหญ่ ก้มลงคุกเข่า พร้อมเล่าเรื่องราวในอดีตให้ฟังทั้งหมด "แม่จำเป็นที่จะต้องทิ้งหนูไป เพราะฐานะทางบ้านยากจนมาก เลี้ยงไม่ไหว ทำให้จำต้องส่งให้คนอื่นนำไปเลี้ยงแทน แม่จำเป็นจริงๆนะลูก"

"ตอนนั้นที่แม่ต้องเอาลูกให้คนอื่นนั้น แม่กินไม่ได้นอนไม่หลับมาหลายเดือน กลัวว่าบ้านที่เอาลูกไปเลี้ยงจะดูแลลูกไม่ได้" จากนั้นก็เริ่มพูดด่าว่าลูกสาวอีก 4 คนว่าไม่เอาไหน ไม่กตัญญู และยังบอกว่าลูกชายกับสะใภ้ไม่กตัญญูทั้งด่าและทำร้ายร่างกายเธอ เธอต้องลำบากมาทั้งชีวิต แก่มาก็ไม่มีใครที่สามารถพึ่งพิงได้ ถ้าอย่างนั้นก็ตายซะดีกว่าอยู่ต่อไป

นางโจวพยายามดึงลูกสาวอยู่ที่หน้าประตูบ้าน บอกว่า "ลูกมีบ้าน มีชีวิตที่สุขสบายขนาดนี้ จะเลี้ยงแม่ที่ให้กำเนิด ไม่ได้เลยหรอ มันเป็นเรื่องที่สมควรไม่ใช่หรอ?"

ลูกสาวคนที่ 5 คิดในใจว่า ห่างไปนานกว่า 20 ปีเพิ่งจะได้เจอหน้าแม่ เธอจึงเข้าไปในบ้านหยิบกระดาษใบหนึ่งออกมา จากนั้นเอาให้นางโจวแล้วพูดว่า "แม่ไม่เคยเลี้ยงหนูมา ตอนนี้หนูป่วยเป็นโรคมะเร็งระยะสุดท้าย หนูไม่อยากเป็นภาระให้สามี พอดีที่แม่มารับหนู งั้นเอาหนูกลับไปอยู่ด้วยนะ" นางโจวไม่ทันได้ดูดีดีก็ขย้ำกระดาษ จากนั้นก็รีบลุกขึ้น จากที่นั่งคุกเข่าอยู่แล้วบ่นด่าลูกๆของตนเองในปาก แล้วก็เดินคอตกกลับไป หลังจากนั้นเป็นต้นมาก็ไม่เห็นเงาของนางโจวอีกเลย

พอตกดึกสามีและแม่ (ที่เก็บเธอมาเลี้ยง)กลับบมา ลูกสาวคนที่ 5 ได้เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ทั้งสองฟัง สามียกนิ้วให้เธอ แต่แม่ของเธอถอนหายใจแล้วส่ายหัว บอกว่ายังไงเขาก็เป็นแม่ที่ให้กำเนิดนะ