หยาดน้ำตา... ฮีโร่ เบื้องหลังความสำเร็จสุดเจ็บปวด ของนักฟุตซอลหญิงทีมชาติไทย!!

เพจ Futsal Thailand - ฟุตซอลไทยแลนด์ เผยแพร่เรื่องราวบทสัมภาษณ์ของ นักฟุตซอลหญิงทีมชาติไทย เจ้าของเหรียญทองซีเกมส์ 2017 ที่ชีวิตเบื้องหลังไม่ได้สวยงามเหมือนฟอร์มการเล่นเป็นอย่างไร ลองไปอ่านกันดู

#หยาดน้ำตา... ฮีโร่

เรื่องราวเบื้องหน้าแห่งชัยชนะ ได้ผ่านไป

เหรียญทอง ได้สร้างรอยยิ้ม เสียงหัวเราะและความสุข ให้กับแฟนกีฬาชาวไทย

เป็นสิ่งที่นักกีฬาได้มอบให้จากช่วงเวลาของการแข่งขันและต่อสู้ ด้วยความทุ่มเท บากบั่น เพียรพยายาม จนกระทั่งประสบความสำเร็จ

แต่หลังจากช่วงเวลานั้นผ่านไป เวลาแห่งความเป็นจริง ที่กำลังปรากฎ กลับเป็นอีกโลกที่แฟนกีฬา อาจไม่รู้มาก่อน ว่าเบื้องหน้ากับเบื้องหลังแท้จริงแล้ว มันกลับกัน

ถึงเวลาล้อมวงเข้ามาฟังความจริง...

หลังจากแยกย้ายกลับบ้าน ผู้สื่อข่าวทักทายสอบถามก่อนอำลา " จูน กลับบ้านเเล้วไปทำไรต่อ"

ศศิชา โพธิวงศ์ "จูน" ดาวซัลโวซีเกมส์ KL 2017 เเละเหรียญทอง 4 สมัย ถึงกับสะดุ้งเหมือนโดนไฟช้อต จากนั้นก้มหน้างุด เงียบงันลงไป ดวงตาเริ่มจะรื้นๆ น้ำตาคลอเบ้า ก่อนจะแข็งใจสะกดคำพูดสั่นเครือออกมา

"ก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าจะเป็นยังไงคะ เพราะทำงานที่เก่า ถ้าไม่เซนต์ชื่อ ก็ไม่มีเบี้ยเลี้ยง ส่วนเงินเดือนก็ไม่มีอยู่แล้ว หนูทำงานเป็นหน่วยอาสา "

ฮีโร่ ซีเกมส์เอ่ย ทำเอาผู้สื่อข่าว งุนงง
"อ้าว แล้วยังไม่มีงานประจำหรอ เงินเดือนไม่มีเลยหรอ นี่อายุเท่าไรแล้ว ได้ข่าวว่าเรียนปริญญาโท"

"ค่ะ นี่จบโท แต่ก็ยังไม่มีงาน เพราะว่านักกีฬาอย่างเรา ถ้าไปซ้อมไปเก็บตัวเป็นเดือน ๆแบบนี้ ก็ไม่มีใครจ้าง ก็เหมือนเพื่อนๆพี่ๆอีกหลายคน อย่าง กาว พรรนิภา กมลรัตน์ ผู้รักษาประตู เติ้ล จีระประภา ทับสุรีย์ พวกพี่เขาทำ อคาเดมี่สอนบอล ถ้าไม่ไปทำเขาก็ไม่ให้เงิน ก็ต้องเลือกเอาว่าจะทำงาน หรือเล่นกีฬา" จูน พูดหน้าเศร้า

หันไปหา กาว พรรนิภา ถามไถ่เรื่องราว เธอเล่าว่า

"หนูทำมาหลายอาชีพแล้วพี่ ตั้งแต่เก็บเงินทางด่วนตรงลาดกะบัง ทำอยู่ปีนึง ก็ไปทำบริษัท ล่าสุดนี่ทำคิวซี ก็พวกตรวจสอบสินค้า ทำมาเกือบปีแล้ว แต่ก่อนจะมาติดซีเกมส์นี่ก็ต้องลาออก เพราะต้องมาซ้อมทีีมชาติเป็นเดือน เขาก็ให้ออก เพราะเขาถามว่าให้เลือกเอา จะทำงานหรือจะเล่นกีฬา หนูก็เลยต้องออก"

"อายุเท่าไร แล้วแล้วจะไปทำอะไรต่อ" ผู้สื่อข่าวอดสงสัยไม่ได้

"อายุ29 แล้ว ก็ยังไม่รู้ว่าจะทำอะไรต่อ ก็คงค่อยหางานเอาใหม่ ตอนนี้ก็พยายามเล่นทีมชาติให้ประสบความสำเร็จ ได้เบี้ยเลี้ยงซ้อมบ้าง ได้เหรียญทอง พอได้อัดฉีดบ้าง ก็พออยู่ได้ไปก่อน แต่หมายความว่าต้องไม่เจ็บ ไม่โดนตัดตัวนะ" พรรนิภา กล่าวด้วยใบหน้ากังวลเช่นกัน

นั่นจึงทำให้นึกย้อนกลับไปในเกมกับอินโดนีเซียที่ทีมไทยทำได้แค่เสมอ 2-2 ทำให้ห้องแต่งตัวหลังเกมนั้น เต็มไปด้วยความเครียด ผู้เล่นมีสีหน้าที่กังวล ไม่มีใครพูดจาอะไรกัน เหมือนกับละครเลิกโดยที่การแสดงยังไม่จบ

เหรียญทอง ความสำเร็จ คือ หนทางอยู่รอดเดียวของพวกเธอเหล่านั้นนั่นเอง

ผู้สื่อข่าว นึกในใจ

ย้อนมองไปถึงเรื่องราวของ เส้นทางนักกีฬาฟุตซอลหญิง เบื้องหน้าคือรอยยิ้ม ความภาคภูมิใจของชาติ แต่เบื้องหลังโลกแห่งความเป็นจริง เมื่อไม่มีการเเข่งขัน ทุกคนก็ต้องไปเร่ขายแรงงานตามกำลัง ไม่มีลีกอาชีพให้เล่น ไม่มีสโมสรให้ลงแข่งขันอย่างต่อเนื่อง ไม่มีเงินเดือน เงินดาวน์ เมื่อถึงคราวทัวร์นาเม้นท์เลิกรา ต่างคนต่างแยกย้ายขวนขวายตะเกียกตะกายเพื่ออยู่รอด ไม่แตกต่างกับชีวิตชาวบ้านตาดำๆบนท้องถนนทั่วไป

นี่คือ ฮีโร่เปื้อนฝุ่น ในแบบไทยๆ เมื่ออยู่หลังม่านความสำเร็จ

นี่คือเรื่องราวส่วนหนึ่งของฮีโร่หญิงฟุตซอลทีมชาติไทย ความภาคภูมิใจเหรียญทอง 4 สมัยที่ชาติอื่นแค่แค่ฝัน

แต่อีกหลายชีวิต ยังต้องต่อสู้ฝ่าฟันในโลกแห่งความจริง ไม่เพียงแต่ 3 คนที่กล่าวมา แต่ทว่ายังมีอีกมากมายหลายรายที่กำลังจะเรียนจบออกมาแต่ไม่มีงานทำ เพราะ คำถามที่ไม่มีทางออกว่า จะทำงานหรือเล่นกีฬา ?

มีคำตอบถูกแค่คำตอบเดียว...น้องๆอย่าง "หยก"พัชราภร , "น้ำ" เจนจิรา , "เติม"มุทิตา , "ปลั้ก"หทัยชนก , ฯลฯ

จะเลือกตอบอะไร...

แล้วเราล่ะ...

จะช่วยเหล่าฮีโร่ พวกเรากันยังไง...
เป็นคำถามที่พวกเราอาจจะต้องช่วยหาคำตอบด้วย เช่นกัน...