แชร์ว่อน! บทความสื่อนอกติง! ละครไทย ส่งเสริมวัฒนธรรมการ ‘ข่มขืน’!!

ภาพจากเรื่องเสน่หาสัญญาแค้น นาคินทร์ข่มขืนปานตะวัน

เธอจึงศึกษาลงไปในเรื่องนี้ให้ลึกขึ้น ก็พบว่าในประเทศไทยสองคำที่มีความหมายในเชิงล่วงละเมิดบังคับขืนใจทางเพศก็คือ ‘ปล้ำ' และ ‘ข่มขืน' ซึ่งปล้ำจะฟังแล้วดูซอฟต์กว่า ส่วนข่มขืนจะดูรุนแรงและกลายเป็นความผิดมากกว่า

กระนั้นคำว่า ‘ปล้ำ' เหมือนจะเป็นคำที่ถูกยอมรับโดยสังคมไทย เพราะหลังจากการปล้ำจะเกิดความผูกพันซึ่งกันและกันมากขึ้น โดยเฉพาะในละครไทยเกือบจะทุกๆ เรื่อง ที่นางเอกจะต้องถูกปล้ำ...

ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง กร้าวพยายามข่มขืนอร

ความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นมาหลังจากนั้นจะกลายเป็นว่านางเอกรู้สึกว่าตัวเองถูกครอบครองโดยผู้ชายที่ปล้ำเธอ และพระเอก (ผู้ปล้ำ) จะรู้สึกผิดที่กระทำการล่วงเกินเธอเลยทำให้เกิดเป็นข้อผูกมัดที่ต้องดูแลห่วงหาอาทรนางเอก

ซึ่งอาจเป็นได้เพราะประเพณีไทยที่ให้ผู้หญิงรักนวลสงวนตัวถึงแม้จะชอบเขาก็ตาม บทละครเลยต้องให้ผู้ชายต้องปล้ำพวกเธอ เพื่อกรุยทางสู่ความสัมพันธ์ของพวกเขาหลังจากนั้น

และการปล้ำในละครยังมีสองมาตรฐานอีกด้วย กล่าวคือ ถ้าผู้หญิงเป็นผู้หญิงที่ดีและน่ารัก ฝ่ายชายจะรู้สึกผิดและดูแลเธอราวกับคนรัก

แต่ถ้าคนที่ถูกปล้ำเป็นนางร้ายล่ะก็ ผู้ชายจะคิดว่าการปล้ำเป็นการลงโทษที่เหมาะสมสำหรับพวกเธอ จนทำให้คนดูรู้สึกว่าสมควรแล้วที่โดน ซึ่งไม่ว่าทางใดทางหนึ่ง การกระทำนี้ถือว่าเป็นเรื่องผิดทั้งคู่ตามกฏหมาย!!?

ในคลิปคือบางส่วนจากเรื่อง เกมร้ายเกมส์รัก ที่ภายหลังกลายเป็นว่าผู้หญิงสมยอมด้วยกับการกระทำดังกล่าว

คลิปจากสวรรค์เบี่ยง ที่ออกจะดูรุนแรงกว่าหน่อย และมีการสารภาพถึงความแค้นของฝ่ายชายในตอนเช้าหลังจากเสร็จกิจ

และสุดท้ายคลิปจาก เสน่หาสัญญาแค้น ที่ระหว่างปล้ำ ฝ่ายหญิงเกิดร้องไห้เสียใจระหว่างการปล้ำ จนทำให้สติของฝ่ายชายกลับมาหลังจากพยายามปล้ำ

สำหรับคลิปดังกล่าวทั้งหลายทำให้อาจารย์ยิ่งเกิดคำถามขึ้นมาว่า ค่านิยมเรื่องการ ‘ปล้ำ' และการ ‘ข่มขืน' ในไทยสามารถหาได้ง่ายๆ เหลือเกิน แค่ในละครก็มีให้ดูกันแล้ว แถมใน Youtube ก็มีให้เห็นมากมาย ราวกับว่าการปล้ำเป็นเอกลักษณ์ในละครไทยไปเสียแล้ว และเป็นเรื่องธรรมดาที่ตัวละครฝ่ายหญิงในละครจะถูกกระทำย่ำยีโดยฝ่ายชาย

และที่จริงแล้ว จากการเก็บข้อมูลในปี 2014 เธอก็ต้องตกใจและได้พบว่า 80% ของละครในประเทศไทยปีนั้น มีการข่มขืนและปล้ำเกิดขึ้น กลายเป็นการแสดงให้เห็นว่าการริดรอนสิทธิเสรีภาพของคนๆ หนึ่งเป็นเรื่องธรรมดา

โดยเฉพาะความรุนแรงทางเพศที่ละครทำให้เชื่อว่าเป็นเรื่องธรรมดาในสังคม ราวกับการปล้ำและการข่มขืนเป็นการลงโทษ การปูทางสู่ความสัมพันธ์

และบางเรื่องถึงขั้นนัดแนะกับพนักงานโรงแรมเพื่อให้การปล้ำประสบผลสำเร็จ เป็นฉากที่สามารถเห็นกันได้แบบง่ายๆ ในละครไทยแทบทุกเรื่องเลยทีเดียวและกลายเป็นว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาของความสัมพันธ์แบบชาย-หญิง ไปซะแล้ว...

อย่างบทความเรื่องหนึ่งจาก The Harvard International Review, 30/3/2016 ก็น่าสนใจเลยทีเดียว...

ก็เป็นที่รู้กันเป็นอย่างดีว่าวัฒนธรรมการข่มขืนและการโยนความผิดให้ฝ่ายหญิงเป็นสิ่งที่แพร่หลายในเมืองไทยทั้งในด้านสื่อและกฏหมาย แต่กระนั้นความพยายามที่จะเปลี่ยนแปลงก็ไม่ใช่ไม่มีเลย

เพราะล่าสุดได้มีการล่ารายชื่อเพื่อหยุดเผยแพร่การแสดงฉากข่มขืนในละครไทย และได้มีผู้เข้าร่วมอุดมการนี้กว่า 60,000 รายเลยทีเดียว

ยังดีที่มีเพื่อนร่วมงานและนักศึกษาชาวไทยหลายคนที่เกี่ยวข้องกับฉัน(ผู้เขียน) เห็นด้วยกับการที่จะทำให้เรื่องนี้ถูกแบนไปเสีย เป็นการแสดงออกที่ดีเลยล่ะว่าไม่ได้มีคนนิ่งนอนใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ และพยายามเรียกร้องให้ผู้ผลิตละครหยุดการเผยแพร่การล่วงละเมิดทางเพศแบบนี้เสีย'

เป็นบทความที่น่าสนใจเหมือนกันนะเนี่ย ทั้งสื่อทั้งละครเรียกได้ว่าทำให้เราเห็นเรื่องนี้กลายเป็นเรื่องธรรมดาไปเสียแล้ว ทั้งๆ ที่มันเป็นเรื่องใหญ่ ราวกับว่าเป็นการทำลายชีวิตของคนๆ หนึ่งเลยนะเนี่ย เพื่อนๆ ล่ะ คิดอย่างไรกับเรื่องนี้ มาแสดงความคิดเห็นกันได้เลยนะจ๊ะ?? #จ่าสิบเหมียว เปิดวอร์ให้แล้ววววว

ที่มา: Undertherope,catdumb