ผมนอนไม่หลับตั้งแต่เมื่อคืน เมื่อทราบว่าจะได้มีโอกาส เข้าเฝ้ากราบถวายสักการะพระเจ้าอยู่หัวในพระบรมโกศ ผมยังจำความรู้สึกนั้นได้จนถึงตอนนี้ มันเป็นหลายความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูกจริงๆใจหาย และหายใจไม่ทั่วท้องตลอดเวลา เหมือนใครเอามือมาบีบหัวใจไว้ ยิ่งตอนได้เห็นพระบรมโกศอยู่เบื้องหน้า ความรู้สึกที่กล่าวมานั้นยิ่งยวดมากขึ้น ใจนึงก็รู้สึกเป็นบุญเหลือเกินที่ได้เกิดมาเป็นข้ารองบาทในรัชสมัยของท่าน ได้อยู่เย็นเป็นสุขใต้ร่มพระบารมีของพระองค์ท่าน ลูกภูมิใจเหลือเกิน แต่ในขณะเดียวกันช่วงเวลาที่ผมได้ก้มลงกราบถวายสักการะพระบรมโกศ ความรู้สึกที่ได้สูญเสียที่ยึดเหนี่ยวจิตใจอันสูงสุดในชีวิตผมไปก็ได้ถาโถมเข้ามาแบบไม่ทันตั้งตัว ผมคงไม่ใช่คนแรกที่อยู่ดีๆน้ำตาก็รื้นขึ้นมา ทั้งที่พยายามสะกดตัวเองให้สำรวมที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้ว ผมใช้เวลาเกือบร่วมครึ่งนาทีกว่าจะเงยหน้าขึ้นมามองพระบรมโกศที่อยู่เบื้องหน้าผมได้โดยไม่เสียอาการ ณ วินาทีนั้นที่สติผมกลับมา ผมรู้สึกเข้มแข็งขึ้นอย่างน่าประหลาดใจ และบอกกับตัวเองว่าแม้ต่อจากนี้ท่านจะไม่อยู่กับเราแล้ว แต่สิ่งที่ยังคงอยู่คือคำสอนของพระองค์ท่าน คำสอนที่เรียบง่ายแต่นำมาใช้ได้ผลจริง สิ่งเท่าพวกเราอาจมองข้ามมาตลอดจนกระทั่งถึงวันที่พวกเราต้องน้อมส่งเสด็จท่านสู่สวรรคาลัย คำตอบนั้นชัดเจนมากจนผมเกิดความโล่งใจ ทำไมเราต้องตั้งคำถามว่าสิ้น ธ แล้วเราจะอยู่อย่างไร ในเมื่อตลอดระยะเวลา 70 ปีที่ผ่านมา พระองค์ท่านทรงงานหนักเพื่อกรุยทางให้พวกเรา ขอแค่ต่อจากนี้พวกเราทั้งผองจะน้อมนำคำสอนของพระองค์ท่านมาปฏิบัติให้ได้ก็พอเพียงแล้ว ผมเชื่อเหลือเกินว่าหากพวกเราทุกคนรู้และทำหน้าที่ของตนอย่างดีที่สุดตามพระปณิธาน พวกเราผสกนิกรชาวไทยจะผ่านพ้นช่วงเวลาอันโศกเศร้านี้ไปได้โดยไม่ต้องสูญเสียไปมากกว่านี้ น้อมกราบแทบพระบาทด้วยสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณอย่างหาที่สุดมิได้ ธทรงสถิตย์อยู่ในใจชั่วนิรันดร์ ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ
ข้าพระพุทธเจ้า นายณัฏฐ์ เทพหัสดิน ณ อยุธยา
ข้าพระพุทธเจ้า นายณัฏฐ์ เทพหัสดิน ณ อยุธยา
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
