ชีวิตจริงยิ่งกว่านิยาย!!ลูกรัก เกลียดพ่อ พอได้รู้เรื่องคนต่างเห็นใจ!

แต่พ่อก็ยังมีเมียน้อยอยู่เรื่อยๆ ตอนผมอยู่ประมาน ป.3-ป.4 พ่อเริ่มห่างจากผม อยู่ด้วยกันแต่ความรักที่เคยให้มันเริ่มน้อย เลยดูห่างเหิน พ่อสนใจเมียน้อยมากกว่า ผมก็ไม่อะไร ผมกับพี่สาวอายุห่างกัน 4 ปี แต่เรียนห่างกัน 2 ชั้นปี พี่เข้าเรียนช้าแต่ผมเข้าเรียนเร็ว ผมเรียนพอใช้ได้ครับ เลขเดี่ยวตลอด ได้ที่ 4-8 ไม่เคยเกินนี้ ผมชอบเล่นกีฬา กีฑา ปิงปอง มีดนตรีไทยอีก

แต่พ่อผมไม่เคยให้ผมไปซ้อมเลย เสาร์อาทิตย์ผมกับพี่ต้องอยู่บ้าน ห้ามออกไปไหน พอพ่อไม่อยู่ผมจะแอบออกไปเล่นกับเพื่อนแถวบ้าน แต่พ่อก็ตามไปตีตลอด ผมไม่เข้าใจทำไมต้องห้าม วันเสาร์ไปทำรายงานกับเพื่อนที่โรงเรียนก็ห้ามไป ครูนัดไปซ้อมดนตรี พ่อก็ห้าม จนต้องบอกแม่ แม่ไปบอกพ่อพ่อก็ไม่ คำสั่งพ่อใหญ่สุดในบ้าน

บ้านกับโรงเรียนผมห่างกันไม่เกิน 500 เมตรอ่ะครับ ซึ่งผมเดินไปกลับทุกวัน พ่อไม่เคยไปส่งหรือรอรับผมเลย ทั้งๆที่ทางที่พ่อต้องไปทำงานผ่านโรงเรียนผม บางครั้งผมเลิกเรียน เดินออกจากโรงเรียนเห็นพ่อขี่ผ่าน ไปวินเขา ผมใจแป้วเลยครับ เพราะผมจะเข้าบ้านไม่ได้ไงครับ ต้องรอ 2-3 ทุ่ม แม่กลับมาจากทำงาน ผมถึงจะเข้าบ้านได้ จนผมอยู่ ป.5-6 ผมไม่เคยได้เงินไปโรงเรียน ถึง 20 บาทเลยครับ พี่ผมก็ไม่เคย ทั้งๆที่พ่อมีเงิน ผมกับพี่ได้วันละ15 บาทเท่ากันครับ

จากเคยซื้อนั่นนี่ให้พ่อก็ไม่ซื้อ นานๆซื้อให้ที แต่มันไม่จำเป็นอะครับ ถุงเท้ารองเท้านักเรียนใส่จนยับขาด พ่อไม่เคยซื้อให้ใหม่เลย พี่สาวผมต้องไปขอนองเท้านักเรียนเพื่อนที่บ้านเขารวยมาใส่ พี่สาวผมเก็บตังจากวันละ 15 บาท มาซื้อถุงเท้าให้ผมกับเขาคนล้ะ 2 คู่ คู่ล้ะ8บาทนะตอนนั้น ซึ่งมันแย่มากนะ แม่ต้องแอบเซ็นร้านค้าเพื่อให้ผมกับพี่สาวได้กินขนมในตอนแม่เลิกงาน เพราะจาก15 บาทที่ไปโรงเรียน มันหมดไปนานแล้ว แม่ต้องแอบให้ตังเพิ่มคนล่ะ 5-10 บาท ไว้ไปโรงเรียนเพื่อทบกับที่พ่อให้

พ่อเริ่มติดเมียน้อยหนักขึ้นๆ บางทีไม่กลับบ้าน แม่ต้องไปยืมเงินคนอื่น มาเป็นค่ารถไปทำงาน กับค่าไปเรียนหนังสือผมกับพี่พอพ่อกลับมารู้ก็จะด่าและตีแม่ผม พ่อเป็นคนไม่สนใจคนแถวบ้าน ใครจนกว่าพ่อไม่คบ ประมานว่าหยิ่ง ชอบดูถูกคนอื่นอะครับ
ปิดเทอม ผมไม่เคยได้ไปเที่ยวทะเลเหมือนคนอื่นนะครับ ไม่เคยได้ไปไหนเลย อยากไปห้าง พ่อบอกไม่ชอบเดินห้าง (แต่พาเมียน้อยไปซื้อเสื้อผ้าที่ห้างได้)

ครั้งแรกที่ได้ไปทะเลคือ ป.5 ไปทัศนศึกษา กับโรงเรียน ไปบางแสน ไปเก็บขยะริมหาดอะครับ 555 ดีใจครั้งแรกที่ไปทะเล เวลาไปทัศนศึกษา แม่จะไปหาเงินจากเพื่อน(น่าจะยืม) มาให้ผมติดตัวไป 100 ขนมอีกนิดหน่อย เพราะถ้ารอพ่ออะหรอ 50 บาทขาดตัว แม่ต้องขอร้องให้พ่อพาไปหาผม ตอนผมไปเข้าค่ายตอนป.5 ครั้งแรก (เข้าค่ายที่โรงเรียน) ไปยืนดูผมเล่นรอบกองไฟกับเพื่อน ซื้อนมขนมไปให้ผม เพราะแม่เป็นห่วงผมไม่เคยไปนอนที่อื่น

ยิ่งโตยิ่งห่างจากความรักของพ่อ
พอผม ป.6 เริ่มติดเพื่อน แต่ยังเรียนดีอยู่ยังได้ทุนปีละ 4000 เริ่มค้างบ้านเพื่อน ไกล้ๆโรงเรียน ไกล้ๆระแวกบ้านผมเองนั่นแหละ พ่อก็ตามไปตีผม ตบหน้าผมบ้าง ต่อหน้าเพื่อน ส่วนพี่สาวก็เริ่มคบเพื่อนชาย เริ่มหนีเรียน เริ่มมีแฟน พ่อตามไปตบพี่สาวกลางงานวัด เพราะพี่สาวไปกับเพื่อนผู้ชาย และเอาเข็มขัดหนังฟาดกลางงาน จนตัวลายไปหมด แม่ทำได้แต่ร้องไห้ห้าม

พ่อพาเมียน้อยเข้าบ้าน
มารู้จักผมกับพี่สาว เขาเอาเงินมาให้ ให้เสื้อผ้าแรดๆ กับพี่สาวผม พี่สาวผมก็เข้าข้างเขา แต่ผมเอาเงินนะ แต่ผมก็ไม่ชอบอยู่ดี ผญ คนนี้ทำให้แม่โดนพ่อตี !! พ่อเริ่มว่าแม่ให้ผมกับพี่สาวฟัง ว่าแม่แก่ แต่งตัวไม่เป็น เมียน้อยเขาสาว แต่งตัวเก่ง แม่ไปเที่ยวฟังแต่เพลงลูกทุ่ง เมียน้อยกับพ่อเขาร้องเพลงสตริง พ่ออายเวลาพาแม่ไปใหนด้วย พ่อรักเมียน้อยคนนี้จริงๆ ...พ่อไม่เคยรักแม่ของผมเลย นี่คือคำพูดที่ผมได้ยินจากปากของพ่อตัวเอง

พ่อกับแม่ทะเลาะกันหนัก จนพ่อใช้สากกะเบือ ตีไปที่หน้าของแม่จนบวมและเขียวช้ำ คนแถวบ้านเริ่มนินทา ผมเริ่มนิสัยไม่ดี พี่สาวเริ่มใจแตก ... สภาพของครัวของผม ตอนผมอายุ 11 ปี อยู่ ป.6 พ่อให้แม่ไปผ่อนทีวีตัวใหม่ 29 นิ้ว แล้วพ่อเอาไปจำนำเพื่อเอาเงินพาเมียน้อย กลับบ้านต่างจังหวัด แล้วไม่ยอมไปผ่อนเขา จนเขาจะยึดคืน แต่ไม่มีของคืนเขา ร้านจะจับแม่ผม เข้าคุก
แม่บอกพ่อว่า ไม่เป็นไรเดี๋ยวเขาจะยอมติดคุกเอง ตัวเอง(พ่อผม) ดูแลลูกไปนะ

พ่อเลยสำนึกได้ ยอมขายรถ เพื่อไปใช้หนี้ พ่อเลยไม่มีรถไปวิ่งวิน และพ่อเป็นคนหน้าบาง เลยไม่ยอมหางานทำอีก อยู่ในบ้าน ให้แม่ไปทำคนเดียว ตอนแม่ไปทำงาน พ่อก็ให้เมียน้อยเข้ามาที่บ้าน มีไรกันบนที่นอนของแม่ พ่อดูจะภูมิใจ ที่คนแถวบ้านรู้ว่าตัวเองมีเมียน้อย ภูมิใจในความเป็นชายของตัวเอง

จนผมเริ่มจะจบ ป.6 ตอนผมถูพื้นหน้าห้องเรียน ครูก็พูดกับเพื่อนในห้องว่า รู้ป่าวว่า คนในห้องเรามีคนสอบได้คะแนนเยอะที่สุดในสายชั้นเลยนะ เพื่อนก็ตื่นเต้น ถามครูว่าใครๆ ส่วนผมไม่สนใจเพราะเรื่องที่บ้านมันคาหัวผมอยู่ สักพักเสียงไมค์ ก็ดังในระดับชั้น ป.6 มี 4 ห้อง ห้องล้ะ 40 คน คนที่สอบวิชาวิทยาศาสตร์ กับภาษาอังกฤษ ได้ คะแนนเยอะที่สุดในสายชั้นคือ ... ชื่อผมครับ !! เพื่อนผมดีใจปรบมือลั่นห้องผมก็ยิ้ม และภูมิใจสุดๆ เลิกเรียนรีบกลับบ้าน เดินไปยิ้มไป จะไปบอกพ่อกับแม่ พอถึงบ้าน ก็เจอพ่อ พ่อพูดมาคำนึงว่า ...

เพราะที่พ่อผมเคยดูถูกพวกเขาไว้ มันกลับมา ผมอายทุกคนแถวบ้าน ต้องได้ยินคำที่ ผู้ใหญ่แถวบ้านด่าลอยๆ เรื่องบ้านผม ทุกครั้งที่ออกไปข้างนอก ต้องเอาเศษเหล็กไปแลกข้าวบ้างล่ะ ต้องเก็บผักหมาฉี่ใส่กินบ้างล่ะ ส่วนพ่อผมหรอ นอนอยู่ในบ้าน ไม่ออกไปใหนเลย เขาอายคนอื่น !! พี่สาวหนีไปอยู่กับแฟน เรียนไม่จบม.2 ...

ผมไปเรียน ต้องไปไถเงินเพื่อนกิน ทุกวัน เพื่อนก็ให้นะ จนรับใบวุติ ทำเรื่องเรียนต่อ พ่อก็ไม่ทำให้ แม่ก็ไม่อยู่แล้ว ใจผมอยากเรียนมาก ไม่มีเงินไปไม่เป็นไรขอแค่ได้เรียน ผมเลยฝากให้เพื่อนพี่สาว ไปบอกพี่สาว ให้พาผมไปสมัคร เรียนต่อ ม.ต้นหน่อย พี่สาวผมเลยรีบกลับมา พ่อก็ตีพี่ผมเรื่องหนีไปอยู่ กับผช. ทิ้งผมกับพ่อให้อดตัวเองไป มีกินคนเดียว พี่สาวก็ยอมให้พ่อตี แล้วรีบพาผมไปสมัครเรียน สุดท้ายแล้ว มันไม่ทัน ต้องมีผู้ปกครองไป แต่ผมไม่มี ..

ผมทำได้แค่ร้องไห้ ผมขี่รถไปขายของเก่า ของจากในบ้าน เจอแม่กับแฟนใหม่ ผมแกล้งมองไม่เห็น ผมโกรธที่แม่ทิ้งผม แม่วิ่งออกมาดักหน้ารถจักรยานผม แล้วขอโทษ (พิมพ์ไปน้ำตาไหลไปคิดถึงตอนนั้นมันตะเตือนใตอะครับ) แม่คอยมาดักผมทุกวันคอย ยัดเงินให้ผมใช้ 2-3 ร้อย แม่ให้ผมเก็บไว้ ไม่ให้พ่อ แม่บอกพ่อเห็นแก่ตัว ไม่คิดจะหางานทำ ให้ลูกแบกหน้าอยู่คนเดียว แต่ผมก็เอาไปให้พ่อนะ จะให้เขาอดมันก็ไม่ได้ เหลือแค่สองคนอ่ะครับ

แต่แม่ก็ไม่ชวนผมไปอยู่ด้วยนะ เขากลัวแฟนใหม่ไม่ชอบอ่ะครับ เอาลูกไปเป็นภาระ จนผมทำใจได้เรื่องไม่ได้เรียนต่อ เข้าไปหาครู คุยเรื่องทุนที่เหลืออีก 2000 ผมขอเบิกมาใช้ อธิบายว่าตอนนี้ผมลำบาก ผมไปคนเดียว เด็กอายุ 11 อ่ะครับไปขอ เบิกทุนเอง ยกมือไหว้ครู ซึ่งครูผู้ถือทุนผม เขาทราบเรื่องแล้วเขาสงสารมาก อยากช่วยให้ผมเรียนต่อ แต่พ่อไม่ยอมครับ ครูเลยให้ทุนผมมา 2000 ผมเอามาให้พ่อครับ ตอนนั้น เจ้าของบ้านที่ผมอยู่มาไล่แล้ว

พ่อพาผมเดินย้อนไปย้อนมา อยู่สองสามวัน แถวสาย 5 กินข้าวเหนียวห่อล้ะ 5 บาท คนล่ะครึ่ง อาบน้ำคลองแถวป่าแถวนั้น จนวันนึง ฝนตกเลยวิ่งไปหลบตรงกระต๊อบ หน้ารั้วที่ใครไม่รู้ ผมถามพ่อว่าต้องเดินแบบนี้ อีกไกลมั้ย เหนื่อย ง่วง หิว พ่อไม่ตอบไรเลย จนมีลุงเดินออกมาจากรั้วนั้นและ มาพูดว่า เข้าไปนั่งในบ้านก่อนมั้ย ไปสิ ไม่มีที่อยู่ใช่มั้ย ป่ะ ไปอยู่ด้วยกันสงสารเด็กมัน ..