สวัสดีค่ะ
ตอนนี้เครียดมากๆขอยืมพื้นที่ขอความเห็นจากเพื่อนๆ
เรากับสามีเราเป็นเพื่อนเรียนด้วยกันมาก่อนค่ะ แรกๆก็ไม่ได้ปิ๊งอะไรกัน คบๆกันยังไงไม่รู้ ไปๆมาๆ ก็ลงเอย เราแต่งงานมา 15 ปี มีลูกด้วยกันหนึ่งคน ชีวิตครอบครัวก็เรื่อยๆไม่ได้มีปัญหาอะไรหนัก แต่ช่วง 3-4 ปีหลังนี้ดูจะแย่ลงค่ะ เราทะเลาะกันบ่อยขึ้นและรุนเรงขึ้นเรื่อยๆ คนทะเลาะคือเราเองค่ะ เรารู้สึกว่าสามีเปลี่ยนไป ไม่มีความรู้สึกดีๆต่อกันเหมือนก่อน ไม่ค่อยใส่ใจไม่ค่อยอยากคุยหรือไปไหนๆกับเรา หงุดหงิดง่ายขึ้น พอทะเลาะกันไปเรื่อยๆ มันก็เหมือนจะเข้าหน้ากันไม่ติด ไม่มีอารมณ์อยากจะคุย อยากจะอะไรกันเลยในแต่ละวันสุดท้ายเราเองที่ทนไม่ไหว ขอคุยกับสามีเรื่องขอหย่า สามีก็บอกว่าให้ไปคิดดีๆก่อน เราก็กลับมาคิดนะ ทบทวนหลายต่อหลายครั้งว่า ที่เป็นอยู่นี้มีอะไรเกิดขึ้นบ้าง เรารู้สึกอย่างไรทุกครั้งที่คิดได้คำตอบว่า สามีอยู่กับเราแทบไม่มีควมรู้สึกดีๆต่อกันเลยในแต่ละวัน เหมือนอยู่กันไปทำหน้าที่ไป พูดถึงเรื่องหน้าที่ สามีเราไม่มีบกพร่อง เป็นปกติทุกอย่าง ดูแลลูก ดูแลเรา แต่ทำเหมือนโรบอท ไม่พูดไม่คุยแต่ทำทุกอย่างที่ต้องทำครบ เหมือนเรามีหุ่นยนต์รับใช้ยังไงยังงั้นเลย
จนถึงวันเกิดเรื่อง เพื่อนสามีมานั่งดื่มที่บ้านดื่มกันจนเมาแล้วก็กลับ ตัวสามีเราก็เมาไม่รู้เรื่องเลยค่ะ เราก็ดูแลเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ ก็มีบ่นๆไปบ้าง อยู่ดีๆสามีก็พูดขึ้นมาว่า ขอโทษ ขอโทษ พ่อผิดเอง เราก็ถามว่าอะไรเรื่องอะไรของเธอ สามีตอบว่า ก็เรื่องทั้งหมดที่ผ่านมาไง พ่อผิดเอง ไม่อยากจะปิดบังแล้ว เราก็ เอาล่ะสิ คืออะไร ถามไปๆเรื่อยๆ สรุปว่าแบบนี้ค่ะ
สามีบอกว่า ได้เจอกับผู้หญิงคนหนึ่งในที่ทำงานแล้วก็สนิทสนมกัน ไม่ได้ถึงขั้นมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกัน แต่ไปทานข้าว คุยกัน ปรึกษาอะไรๆกันจนรู้จักจนรู้ใจสนิทสนมกัน จนสามีเรารู้สึกว่ารักเอ็นดู แต่พอน้องเค้าทราบว่าสามีเรามีครอบครัวแล้วเค้าก็เลิกติดต่อกับสามีเราค่ะ เรื่องนี้เกิดขึ้นตั้งแต่สี่ปีที่แล้ว พอเราถามว่าแล้วมันเกี่ยวกับเรายังไงถ้าสามีบอกว่าไม่ได้มีความสัมพันธ์กันและเลิกติดต่อกันไปแล้ว คำตอบของสามีเราคือ ความรู้สึกรักที่มีต่อน้องคนนั้น เป็นความรักจริงๆ ส่วนที่เค้ารู้สึกว่ากับเรามันไม่ใช่ความรักแบบนั้น มันเป็นความรักแบบเพื่อนกันมากกว่า และมันก็หมดไปตั้งแต่เค้าไปรักผู้หญิงคนนั้น ตัวสามีเองรู้สึกผิด และรู้สึกว่าต้องรับผิดชอบเรากับลูกต่อไป ซึ่งเค้าก็พยายามปิดบังความรู้สึกของเค้าและทำหน้าที่ต่อไป แต่อาจจะเพราะความรู้สึกมันเปลี่ยนไปแล้ว ต่อให้พยายามดูแลเราแบบเดิม เราก็รู้สึกได้อยู่ดี เห็นได้จากที่เราทะเลาะกับเค้าเรื่องนี้มาตลอดระยะเวลาสามสี่ปี เริ่มทะเลาะกันก็คือช่วงที่มีผู้หญิงคนนี้เข้ามา สามีเราบอกว่าพอเลิกติดต่อกับน้องเค้า ก็คิดว่าจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ ก็พยายามมาตลอดสามปีที่ผ่านมา แต่ก็ไม่สำเร็จเพราะเรายังคงรู้สึกได้ว่าสามีไม่ได้รักเรา ทุกครั้งที่เราน้อยใจ ทะเลาะ ว่าเค้าไม่ใส่ใจเรา เค้าก็รู้อยู่แก่ใจว่ามันเพราะอะไร เค้าพูดว่า คนไม่ได้รักจะแสดงออกมาว่ารักมันไม่ง่ายเลย เค้าพยายามจนถึงที่สุด แต่ก็รู้สึกเหมือนหลอกเราอยู่ตลอดเวลา แล้วจากที่ทะเลาะกับเราทุกๆครั้ง เค้าก็รู้สึกว่าทางเราเองก็รู้สึกได้มาตลอดอยุ่แล้วว่าเค้าเปลี่ยนไป เค้าสงสารที่เราจะต้องน้อยใจกับเค้ามาตลอด..
ทีแรก เราเองไม่อยากจะเชื่อค่ะ เราระแวงว่าสามีจะคบกับผู้หญิงคนนั้นอยู่ เราก็เลยคาดคั้น สามีเรายืนยันว่าที่บอกเรานี่คือไม่ได้ต้องอิสระเพื่อจะไปคบกับใคร ที่เราขอเลิกกับเค้าหลายครั้ง ก็เป็นเค้าเองที่เป็นฝ่ายที่ไม่ยอมเลิก บอกให้เราไปคิดใหม่ตลอด แต่สงสารเราที่ต้องอยู่แบบน้อยใจ เสียใจเพราะเค้าไม่มีใจให้ เค้ายินดีให้เราเลือกค่ะว่าจะอยู่ด้วยกันต่อไปแบบเพื่อน เพื่อดูแลลูก หรือว่าเราจะอยากไปมีชีวิตใหม่ เค้าจะยอมรับการตัดสินใจของเราไม่ว่าทางไหน เพื่อยืนยันว่าเค้าไม่ได้มีใคร แต่ไม่อยากหลอกเราต่อไปจริงๆ ถ้าจะอยู่ด้วยกันต่อไปก็คืออยู่กันไปแบบนี้ เค้าคงทำดีกับเราได้เท่านี้ ได้ตามหน้าที่เท่านั้น ที่เค้ามาสารภาพกับเราก็เพราะเค้าคิดว่าถ้าไม่บอกความจริงกับเรา เราก็คงคาดหวัง และน้อยใจไปเรื่อยๆแล้วก็เครียดมากขึ้นเรื่อยๆ สู้ให้รู้ไปเลยดีกว่าว่าความรู้สึกมันหมดแล้ว ที่อยู่คือเพื่อลูก เพื่อหน้าที่ และหากเราจะไปมีใครใหม่เค้าก็ยินดีจะปล่อยเราไปค่ะ
สำหรับเรื่องค่าใช้จ่ายทุกอย่าง เงินเดือน รายได้เข้ามาสามีให้เราดูแลทั้งหมดค่ะ ทุกอย่างเป็นชื่อเรา และเค้ายืนยันว่าก็จะเป็นแบบนี้ต่อไป ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงทั้งสิ้นจนกว่าเราจะอยากเดินออกไปมีชีวิตใหม่เอง
สำหรับความรู้สึกของเราเองตอนนี้ เราเชื่อสิ่งที่สามีพูดค่ะ เราเป็นเพื่อนกันมาก่อน รู้จักรู้ใจกันพอสมควร เค้าเป็นผู้ชายที่ดีมีความรับผิดชอบและตรงไปตรงมา และในอีกทางนึงเราคิดว่า ถ้าเค้าไม่รักเราจะเพราะสาเหตุอะไรมันก็คือไม่รักแล้ว ต่อให้เค้าโกหกเราเพื่ออะไรเพื่อใครก็เถอะ แต่ความเป็นจริงก็คือไม่รักแล้ว แต่เรื่องการตัดสินใจเราสับสนมากเลยค่ะว่าจะยังไงดี จะอยู่ต่อไปเพื่อลูก ก็ไม่รู้ว่าเราจะทนรับไหวไหม การอยู่กับคนที่เรารักแต่เค้าไม่รักเรามันไม่ง่ายเลยจริงๆ ที่ผ่านมาแค่รู้สึกว่าเค้าเปลี่ยนไป เราก็เครียดก็น้อยใจทุกข์ใจมากอยู่แล้ว ตอนนี้ที่เค้าบอกชัดเจนว่าหมดความรู้สึกแล้ว อยู่ด้วยกันด้วยหน้าที่ เราจะทนอยู่ไหวยังไง?? ใจเราเองอยากจะปลดปล่อยทั้งตัวเองทั้งสามี ไม่มีประโยชน์ที่จะอยู่ด้วยกันแบบไร้ความรู้สึก แต่ห่วงลูกว่าจะรู้สึกยังไง ลูกสาวเราอายุ 14 ค่ะ กำลังวัยรุ่น ลูกก็รักพ่อติดพ่อมาก ช่วงหลังๆที่ทะเลาะกันบ่อยๆลูกเราก็เครียดก็ร้องไห้ไปด้วยเหมือนกัน สงสารลูกมาก เราไม่รู้จะคุยกับลูกยังไง เป็นห่วงความรู้สึกลูกมากๆ ใครมีลูกอายุเท่าๆเราแล้วแยกทางกันบ้างคะช่วยแชร์ ช่วยให้คำปรึกษาหน่อยเถอะค่ะ ตัดสินใจยากจริงๆค่ะ
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
