ชีวิตบั้นปลาย กลายเป็นคนแก่ ที่ต้องเอาเตียงพับมากางหน้าบ้านทุกวัน เพื่อนอนใต้ร่มไม้ 18.30 ยุงมาก็หลบเข้าบ้าน ไปกินยานอนหลับกับยากล่อมประสาท ที่หมอเอามาให้กิน ผมก็เหมือนคนอื่นที่ทำคีโม มีอาการคลื่นใส้ตลอดเวลา เลิกหิวข้าวมาหลายเดือนแล้ว ระบบการหิวมันได้ตายจากชีวิตไปนานแล้ว ถึงเวลานึกได้ก็หาอะไรใส่ปาก อยู่หรือตายผมว่าชีวิตก็ไม่ได้แตกต่าง สุดท้ายผมก็เดินทางได้น้อยลง เพราะทานอาหารได้น้อยชนิด ข้าวแทบทานไม่ได้เลย การทำคีโมต้องทำให้ครบ6ครั้ง ผมเหลืออีก1ครั้งคือ2มีนาคม คีโมรอบนี้น่าจะหนักกว่าทุกครั้ง เนื่องจากการสะสมของยา 7-10วันแรก ปางตาย หลังจากนั้นก็ปางตายเพียงแต่น้อยกว่า ผิวของตัวผมก็เริ่มเสียเริ่มลอกเป็นหนังงูแล้ว ผมไม่ได้ดิ้นรนที่จะทำให้ตัวเองไม่ตาย ผมปล่อยตามธรรมชาติแล้ว รักษาไปเท่าที่ตัวเองไหว ถ้าไม่ไหวก็ถอย นับจากนี้จะพยามทรมาณตัวเองให้น้อยลง จะสร้างความเจ็บปวดให้กับตัวเองให้น้อยลง เพื่อนๆหลายคนก็ทะยอยจากไป มันคงไม่มีอภินิหาร อะไรกับคนที่เป็นมะเร็งระยะสุดท้ายครับ สุดท้ายนี้ผมหวังว่า พลเอก ประยุทธ จันโอชา คงจะคืนของที่เอาไปจากบ้านผม ก่อนผมจะเสียชีวิต ผมหวังว่า ดมมโมรี่ บันทึกภาพแต่งงานของผม ซึ่งไม่ไดัไปทำร้ายกองทัพ หรือประเทศไทย พวกคุณคงเก็บรักษาเอาไว้อย่างดี และหวังว่า คงเหลือความเป็นมนุษย์เอาไว้บ้าง ได้เวลาคืนของผมหรือยัง นายกฯที่มาจากการรัฐประหาร
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
