เมื่อคุณย่าจากไป คุณปู่ก็หิ้วกระเป๋าเข้าเมืองมา กะว่าจะฝากชีวิตไว้กับลูกชาย แต่ก็ถูกลูกสะใภ้กันไม่ให้เข้าบ้าน วันต่อมาแกไปหาลูกสะใภ้อีกครั้ง เรื่องราวต่อจากนั้นทำให้แกต้องน้ำตาไหล เมื่อลูกชายคนเดียวได้ดิบได้ดี พ่อแม่แก่ๆที่บ้านนอกก็เบาใจ
นี่เป็นเรื่องราวที่สื่อไต้หวันรายงานกันอยู่ในช่วงนี้ เรื่องราวเริ่มจากเจ้าของเรื่องที่เป็นคนบ้านนอก ใช้ชีวิตอยู่กับเรือกสวนไร่นา ไม่คาดหวังอะไรมากมายในชีวิต คุณปู่แต่งงานเมื่อตอนอายุ 20 กว่าๆ แต่หลังแต่งงานเนื่องจากปัญหาเกี่ยวกับสุขภาพ ภรรยาก็เลยไม่ตั้งท้องเสียที จนกระทั่งตอนคุณปู่อายุได้ 33 ภรรยาก็คลอดลูกชายตัวอ้วนให้เขาหนึ่งคน
หลังมีลูกชาย ภาระหน้าที่การงานของสองสามีภรรยาก็มากยิ่งขึ้น แต่พวกเขาสองคนก็มีความสุข ลูกชายเป็นความหวังของพวกเขา เพราะงั้นเพื่ออนาคตของลูก ทั้งสองจึงพยายามหาสิ่งที่ดีที่สุดให้แก ไม่ว่าจะอาหารการกิน เสื้อผ้า การศึกษา พริบตาเดียว ลูกชายก็จบมหาวิทยาลัย ได้เข้าไปทำงานในธนาคารแห่งหนึ่ง กลายเป็นผู้จัดการภาคส่วน
เมื่อมีลูกชายที่มีหน้าที่การงานดีแถมไม่ลืมบ้านเกิด เขาไม่เพียงกลับมาเยี่ยมบ้านบ่อยๆ ยังเอาของอร่อยๆจากในเมืองมาให้พ่อแม่ลองชิมเป็นประจำ ลูกชายกตัญญู สองสามีภรรยาก็ภาคภูมิใจ เพื่อนฝูงญาติพี่น้องล้วนอิจฉาที่พวกเขามีลูกดี เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ลูกชายแต่งงานกับสะใภ้ที่เป็นคนในเมือง เธอเป็นคนน่ารัก มีการศึกษามีมารยาท ทำให้สองสามีภรรยายินดีมาก
เพื่อความสุขของลูก สองสามีภรรยาเอาเงินออมที่เก็บมาตลอดชีวิตมาช่วยซื้ออพาร์ตเม้นท์ในเมืองให้ลูกชาย ไม่นานลูกชายก็กู้ธนาคารเพิ่มได้ แถมยังได้กุญแจบ้านมาอย่างรวดเร็ว ลูกชายลูกสะใภ้ตกแต่งบ้านเสร็จ ก็ย้ายเข้าไปอยู่และชวนพ่อแม่สามีมาอยู่ด้วยกัน แต่สองสามีภรรยาเลือกที่จะอยู่ที่บ้านเก่า เพราะหนึ่งก็คือรู้สึกคุ้นเคยกับบ้านนอกมากกว่า และสองพวกเขาลังเลที่จะต้องอาศัยอยู่ร่วมบ้านกับลูกสะใภ้ที่เป็นคนในเมือง กังวลว่าจะเข้ากันไม่ได้ แต่พวกเขามีลูกชายอยู่คนเดียว เพราะงั้นทุกเดือนทั้งสองคนก็จะมาเยี่ยมลูกและลูกสะใภ้ และเอาผักผลไม้ที่ปลูกเองมาฝาก
จริงๆ แล้วที่สองสามีภรรยาไม่เลือกที่จะอยู่ในเมืองยังมีอีกเหตุผลหนึ่ง นั่นก็คือคุณปู่ไม่ชอบอยู่บนตึกสูง รู้สึกหดหู่ หงุดหงิด เข้าออกไม่สะดวก ยังไม่ได้อุ้มหลาน คุณย่าก็จากไปเพราะภาวะกล้ามเนื้อหัวใจตายอย่างฉับพลัน คุณปู่จึงไม่เหลือใครนอกจากลูกชายคนเดียว มองดูบ้านที่ว่างเปล่า ภาพความทรงจำที่มีคุณย่าอยู่ด้วยกันมาตลอดก็โผล่เข้ามาในสมอง คิดไปคิดมา คุณปู่ก็รู้สึกว่าตนเองควรย้ายไปอยู่กับลูก คิดได้ดังนั้นก็เลยทำทันทีตามนิสัย วันนั้นตอน 5 โมงเย็น คุณปู่ก็มาถึงบ้านลูกชาย พอเคาะประตูบ้าน ลูกสะใภ้กลับไม่ยอมให้คุณปู่เข้าบ้าน ใบหน้าก็เต็มไปด้วยความ "ตระหนก" ลูกสะใภ้พาคุณปู่ออกมา แล้วพาท่านไปกินข้าวที่ร้านแถวนั้น ก่อนจะบอกว่า "วันนี้ที่บ้านไม่ค่อยเรียบร้อยนะคะพ่อ" แล้วก็เลยให้คุณปู่ไปพักที่โรงแรมก่อน
คุณปู่นอนไม่หลับทั้งคืน คิดไปต่างๆนานา เป็นห่วงลูกชาย แต่ไม่ว่าจะโทรหายังไงก็โทรไม่ติด ส่งข้อความไปก็ไม่ตอบ ทำให้คุณปู่กังวลมาก วันต่อมาพอฟ้าสาง คุณปู่ก็เก็บกระเป๋าออกจากโรงแรมทันที แล้วไปที่บ้านลูกชายอีกครั้ง แต่ครั้งนี้พอเปิดประตูออกดู ก็ต้องเห็นว่าในบ้านว่างเปล่า ไม่มีอะไรเลย นอกจากชายแปลกหน้าคนหนึ่ง คุณปู่ที่กำลังงงก็เลยถามไปว่า "คุณเป็นใคร?" "คุณมาหาใคร?" "ทำไมไม่เคาะประตูก่อนเข้ามา"
ชายคนนั้นตอบคุณปู่ว่า นี่เป็นบ้านที่เขาเพิ่งซื้อ ลูกสะใภ้ของคุณปู่ขายบ้านนี้ให้เขาแล้ว คุณปู่ทั้งโกรธทั้งตกใจ ตอนที่คุณปู่ยืนลังเลอยู่ใต้ตึกว่าจะทำยังไงดี ก็ได้รับโทรศัพท์จากลูกสะใภ้ ที่แท้ลูกชายและลูกสะใภ้ก็ไปหาคุณปู่ที่โรงแรมตั้งแต่เช้าตรู่ แต่ไม่เจอก็เลยรีบโทรมาถาม เมื่อมารับคุณปู่แล้ว ลูกชายกับลูกสะใภ้ก็พาคุณปู่ไปที่ที่แห่งหนึ่ง
เมื่อเปิดประตูรั้วเข้าไป ลูกสะใภ้ก็บอกคุณปู่ว่า "พ่อคะ จากนี้ไปที่นี่คือบ้านของเรานะคะ"
ที่แท้ หลังจากคุณย่าเสียไป ลูกชายกับลูกสะใภ้ก็เป็นห่วงที่คุณปู่ต้องอยู่บ้านนอกตัวคนเดียว พวกเขาเห็นว่าคุณปู่ไม่ชอบขึ้นบันไดตึกหลายชั้น ก็เลยขายอพาร์ตเม้นทฺ์ แล้วมาซื้อที่ไกลออกมาหน่อย แต่ก็มีบ้านอยู่ข้างใน แม้ว่าบ้านจะเก่าไปหน่อย แต่มันมีที่ดินให้ปลูกผักปลูกดอกไม้ และที่สำคัญไม่ต้องขึ้นบันได
ที่แท้ตอนแรกทั้งสองคนมีแผนว่าตกแต่งบ้านเสร็จแล้วจะไปรับคุณปู่มาอยู่ด้วย แต่คิดไม่ถึงว่าคุณปู่จะมาเองก่อน แล้ววันก่อนหน้านี้ก็ดันเป็นวันส่งอพาร์ตเม้นท์ให้เจ้าของใหม่ ลูกสะใภ้อยู่ที่นั่นพอดี ก็เลยเจอคุณปู่เข้า
เรื่องนี้เป็นตัวอย่างของความกตัญญูได้อย่างดี เมื่อลูกชายและลูกสะใภ้ให้ความสนใจกับความรู้สึกของคุณปู่เป็นอย่างมาก
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
