ตั้งแต่วันที่อาม่าจากไป เบ๊น อาปาเช่ ยังไม่เข้าไปบ้านอาม่าเลย

ตั้งแต่วันที่อาม่าจากไป
ผมยังไม่กล้าเข้าไปบ้านอาม่าเลย
แค่นึกยังไม่กล้าเลยจริงๆ T T
ช่วงนี้ผมใช้เวลาอยู่แต่ที่วัดกับที่บ้านผมเอง
คือเท่าที่จำความได้อาม่าก็ชอบทำหมูบะช่อกับไข่เจียวให้ผมตอนขี่จักรยานเล่นในซอย
แม่ผมต้องทำงาน คนที่เลี้ยงก็อาม่านี่แหละ
วันนึงที่แกเริ่มแก่จนเมื่อไม่กี่เดือนมานี้ผมยังเคยคิดว่าวันนึงเดี๋ยวแกก็ต้องไป แต่คิดตอนนั้นว่ามันเป็นธรรมชาติคงไม่เสียใจมากอ่ะ ก็คงคิดถึงมั่ง
แต่พอวันนี้ที่มาถึงเข้าจริงๆ มันไม่ใช่อ่ะ
มันคิดถึงตอนน่ารำคาญตอนอาม่าเรียกตอนเค้าบ่นๆๆ
เสียงเรียกไอ้เบ๊นเอ๊ยมันยังก้องในหู
บางทีตีสองตีสามผมก็ภาวนาให้มาให้เห็นหรือส่งเสียงมาบ้างเถอะ แต่ก็ยังไม่มีอะไรนะ
แกคงสบายจริงๆแล้วอ่าครับ
ใช้เวลาเยียวยาซักพัก อีกไม่กี่เดือนไอ้ตัวน้อยก็ออกมาลืมตาดูโลกแล้ว เดี๋ยวค่อยเล่าให้เค้าฟังว่าก่อนเค้าเกิด
อาเหล่าม่าเค้าสร้างตำนานอะไรไว้
คงต้องเข้มแข็งและเริ่มต้นใหม่
อาม่าคงจะห่วงแน่ๆถ้าลูกหลานยังมีทุกข์แบบนี้
แกไปแค่ร่างกายแต่ที่ยังคงอยู่คือสิ่งดีๆและรอยยิ้มมากมาย
ขอแค่สิ้นเดือนนี้ครับคงจะรีบกลับมาสดใสให้อาม่าดู
ฝันดีนะครับทุกท่าน

Cr.Benz Apache - เบ๊น อาปาเช่