น้องชายซื้อรถหรูหลักล้าน ทุกคนต่างชื่นชม แต่สามีฉันกลับโมโห กลับถึงบ้านฉันกอดสามีร้องไห้หนัก!

ปัญหาก็คือที่บ้านแม่ของฉันเอง ฉันมีน้องชายและน้องสาวอย่างละคน ฉันเป็นลูกคนโต ซึ่งโตกว่าน้องๆ สิบกว่าปี น้องสองคนเป็นฝาแฝดกัน ตอนที่น้องเกิดมา ฉันอุตส่าห์สอบเข้าม.ปลายได้แล้ว แต่แม่กลับไม่ให้เรียนต่อ เพราะการเลี้ยงน้องสองคนก็ต้องใช้เงิน แม่จึงให้ฉันไปเรียนสายอาชีพ 2 ปี แล้วออกมาทำงานหาเงินช่วยที่บ้าน ถึงแม้ว่าฉันจะเสียใจ แต่ก็ได้แต่ยอมทำตาม

แม่ชอบพูดว่ารอให้พวกเขาอยู่ตัวหน่อยก่อน เดี๋ยวก็คืนเองแหละ แต่น้องสาวฉันทำงานแล้ว แต่งงานแล้ว ซื้อบ้านซื้อรถก็แล้ว ก็ยังไม่เคยคืนเงินแม้แต่บาทเดียว ไม่แม้แต่จะพูดถึงเลยด้วยซ้ำ น้องเขยเองก็มีฐานะทางบ้านดี ทำธุรกิจ หาเงินได้มากมาย แต่ก็ไม่เคยพูดถึงเรื่องคืนเงินเลยสักครั้ง
ตัวฉันเอง สองสามปีมานี้ต้องจ่ายทั้งค่าเช่าบ้าน ค่าจ้างพนักงาน คู่แข่งก็เยอะขึ้นทุกวัน จะขยับขยายอะไรทีก็ใช้เงินทั้งนั้น ซึ่งฉันก็ทำได้แค่ประคองมันไปเรื่อยๆ มีบางครั้งที่หมุนเงินไม่ทันจริงๆ อยากจะให้น้องคืนเงินมาสักนิด เขาก็บอกแต่ว่าไม่มีเงิน ฉันก็เลยช่างเขา แล้วยอมไปยืมเงินเพื่อนแทน

โดยเฉพาะสองปีมานี้ เพื่อประคองธุรกิจให้ผ่านไปได้ ผมฉันหงอกไปจะครึ่งหัวแล้ว ฉันเล่าให้แม่ฟัง แม่ก็กลับไม่ใส่ใจ บอกว่าฉันทำงานมาตั้งหลายปีแล้ว ก็น่าจะมีเงินเก็บอยู่แหละ น้องชายเพิ่งทำมาไม่กี่ปี ไม่มีเงินหรอก
ที่แย่ไปกว่านั้นคือ แม่ไม่ยอมรับด้วยซ้ำว่าเอาเงินจากฉันไปให้น้องๆ เยอะขนาดนั้น แต่ฟ้าก็ยังเมตตา เงินที่ฉันพากเพียรพยายามหามาได้ ต่อให้ไม่ถึง 10 ล้าน แต่อย่างน้อยก็น่าจะเกิน 5 ล้าน หลังจากส่งเสียน้องจนเรียนจบ ตอนซื้อบ้าน ฉันช่วยสามีจ่ายไป 2 แสน ซื้อรถก็ช่วยไปแสนห้า นอกนั้นฉันแทบไม่ต้องช่วยสามีแบกรับภาระอะไรเลย อย่างมากก็ซื้อเสื้อผ้าให้เขาและลูกๆ บ้างเป็นบางครั้ง ค่าใช้จ่ายในบ้าน ตั้งแต่แต่งงานมาสามีฉันเป็นคนรับผิดชอบดูแลหมด ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากจะช่วยจ่าย แต่เวลาฉันมีเงินทีไร แม่ก็มาร้องไห้ขอเงินไปให้น้องๆ ทุกที และก็มักจะพูดว่า ลำพังแม่ตัวคนเดียวสู้ไม่ไหว

อาทิตย์ที่แล้วเป็นวันเกิดของแม่ฉัน สามีฉันซื้อเค้กมา แล้วก็พาฉันกับลูกๆ ไปบ้านแม่กัน พอถึงหน้าบ้านก็เห็นว่าคนทั้งบ้านกำลังยืนชื่นชมรถหรูคันหนึ่งกันอยู่ น้องสาวฉันถ่ายรูปไป ปากก็ชื่อชมไปว่ารถหรูราคาหลักล้านของพี่ชายตัวเองบลาๆๆ พอแม่เห็นฉันมาก็กวักมือเรียกให้เข้าไปดู เล่าว่าถึงน้องชายฉันแต่งงานได้สะใภ้รวย แต่ก็มีศักดิ์ศรี ทำงานหาเงินเองแล้วมาซื้อรถหรูขนาดนี้ น้องช่างเก่งอย่างโน้นอย่างนี้...
ฉันรู้สึกเสียใจเล็กน้อย ช่วงนี้โรงเรียนอนุบาลต้องปรับปรุงซ่อมแซม ซึ่งหมุนเงินไม่ค่อยทัน ฉันพูดเรื่องนี้กับน้องชายตั้งหลายครั้ง ถึงขั้นยินดีให้เซ็นสัญญากู้ยืม แต่เขาก็บอกคำเดียวว่าไม่มีเงิน
ระหว่างทานข้าวน้องชายฉันก็คุยโม้ให้สามีฉันและน้องเขยฟังว่าตัวเองเก่งกาจขนาดไหน ตอนเรียนหนังสือก็ไม่ได้ใช้เงินแม่เลยสักบาทเดียว ทำธุรกิจก็เริ่มจากศูนย์ด้วยตัวเอง
ฉันฟังไปในใจก็โกรธจนพูดอะไรไม่ออก เขาไม่ได้เอาเงินของแม่แต่ก็มาเอาของฉันไง แต่ละเดือนไม่ขอเป็นพันก็เป็นหมื่น มีสองครั้งที่ไปทำผู้หญิงท้อง ยังมาร้องไห้ขอเงินเพื่อพาแฟนไปโรงพยาบาล ตัวฉันเองใส่รองเท้าลดราคา แต่เขากลับซื้อแต่รองเท้าแบรนด์เนม ซื้ออะไรทีฉันก็ต้องให้เงิน สองปีก่อน ทำกิจการอะไรก็เจ๊ง แล้วก็ทุกครั้งก็มาขอ "ยืม" เงินฉันไปทีละเป็นแสน รวมๆ ก็น่าจะเป็นล้านแล้ว เวลาจะยืมก็พูดดีเชียว แต่พอได้ไปแล้วก็ไม่เคยปริปากว่าจะคืนเลยสักครั้ง บอกแต่ว่าตัวเองไม่มีเงิน
ฉันอยากระเบิดออกมามาก แต่สามีก็จับมือฉันอยู่ใต้โต๊ะ ทำให้ฉันอดกลั้นไว้ได้ ไม่คิดว่าน้องชายฉันจะยิ่งเอาใหญ่ เริ่มพาดพิงมาถึงสามีฉัน บอกว่าสามีฉันเป็นแค่ครูธรรมดาๆ คนหนึ่งเงินเดือนก็น้อยนิด จะมาเป็นภาระของฉัน ยังพูดอีกว่าสามีฉันไม่ได้มีโปรไฟล์ดีอะไร ผ่านมาตั้งหลายปีแล้วยังไม่เคยช่วยอะไรเขาได้เลยสักครั้งเดียว แม่ฉันก็ผสมโรงเข้าไปอีก บอกว่าตัวเองลำบากลำบนเลี้ยงลูก 3 คนมาด้วยตัวเองคนเดียวลำพัง หาว่าฉันแต่งงานเร็ว แถมยังแต่งกันคนธรรมดาๆ ทำให้แม่ต้องลำบากอยู่คนเดียวมาตั้งหลายปี

พวกเขารู้ว่าฉันกับสามีเป็นคนค่อยข้างอารมณ์เย็น ก็เลยยิ่งพูดยิ่งเลยเถิดไปไกล ต่อให้สามีฉันจะอารมณ์เย็นยังไงก็โดนเขาพูดจนเก็บอารมณ์ไม่อยู่แล้ว เขาวางชามข้าวกับตะเกียบลง ดึงฉันให้ลุกยืนขึ้นแล้วพูดกับแม่และน้องชายฉัน ว่าให้ใช้จิตสำนึกทบทวนตัวเองดู ที่ฉันอดทนกัดฟันสู้แทบเป็นแทบตายมาหลายปีนี้ เงินที่พวกเขาใช้ก็ได้มาจากหยาดเหงื่อแรงกายของฉัน จะไม่พูดถึงสักคำก็ไม่ว่าอะไร แต่กลับมาพูดเหมือนฉันไร้ค่าขนาดนี้เลยหรือ? พอพูดจบสามีก็ลากฉันออกมา เรียกลูกๆ ที่ดูทีวีอยู่ในห้องนั่งเล่นออกมา แล้วก็กลับบ้านเลย
ระหว่างทางฉันไม่พูดอะไรสักคำ ได้แต่ร้องไห้ ลูกทั้งสองก็เป็นห่วง ถามว่าฉันเป็นอะไร ลูกสาวพอจะโตหน่อยแล้ว ก็บอกลูกชายว่า แม่โดนยายกับน้าชายแกล้งอีกแล้ว ฉันยิ่งเสียใจหนักไปอีก ไม่คิดว่าความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับที่บ้านจะส่งผลไปถึงลูกด้วยแล้ว ฉันแต่งงานตอนอายุ 28 ปี ตอนจะแต่งงานกันฉันได้บอกกับสามีไว้ก่อนแล้ว ว่าสถานะทางบ้านฉันเป็นอย่างไร และฉันมีภาระทางบ้านมากมาย เขาตอบว่าเขาไม่ถือสา เขาสนแค่ว่าฉันเป็นคนดี หลังจากแต่งงาน มีลูกสาวลูกชาย สามีฉันแทบจะเป็นคนดูแลค่าใช้จ่ายในบ้านทั้งหมด แต่ไหนแต่ไรมาก็ไม่เคยพูดหรือแสดงออกให้ฉันไม่สบายใจ เขาขอแค่ให้ฉันดีกับเขาก็พอ ฉันรักเขามากจริงๆ และฉันก็รู้ดีว่าการอยู่กับฉันทำให้เขาต้องแบกรับภาระไว้มากมาย ทำให้ฉันรู้สึดผิดต่อเขามาก
เมื่อกลับถึงบ้าน ฉันกอดสามีแล้วร้องไห้อย่างหนัก ตัดสินใจแน่วแน่ว่า ต่อไปนี้จะไม่ให้เงินน้องชายหรือน้องสาวอีกแม้แต่บาทเดียว ถ้าแม่มาเอ่ยปาก ก็จะไม่ให้อย่างที่ผ่านมาแล้ว แต่ละเดือนให้เงินเลี้ยงดูแม่ตามสมควรก็พอ พอมาคิดๆ ดู ตอนอยู่เดือนหลังคลอดลูกทั้งสองคนก็มีแต่สามีที่คอยดูแลฉัน ตอนที่สามีฉันงานยุ่ง แม่ก็ไม่เคยมาดูดำดูดีฉันเลยสักครั้งเดียว อาจจะเป็นเพราะแม่ทำแบบนี้กับฉัน น้องทั้งสองคนถึงได้ใจร้ายกับฉันขนาดนี้

ที่มา liekr