เมื่อไม่นานมานี้เว็บไซต์ต่างประเทศได้นำเสนอเรื่องราวของชาวเน็ตท่านหนึ่ง โดยเรื่องเรื่องราวนี้ได้เกิดขึ้นที่หมู่บ้านแห่งหนึ่งในประเทศจีน ครอบครัวของนายจางเป็นครอบครัวที่มีความสุข นายจางมีภรรยาที่ดี และมีลูกสาวและลูกชายที่น่ารักคู่หนึ่ง แต่จะมีอยู่เรื่องเดียวที่กวนใจเขาก็คือ สายตาของภรรยาเขาเริ่มแย่ลงทุกวัน จนคนรู้จักยืนอยู่ข้างๆเธอ เธอก็ดูไม่ออกเลยว่าคนๆนั้นเป็นใคร หมอบอกว่า อีกไม่กี่ปีตาของเธออาจจะตาบอด ทำเอาชาวบ้านต่างอดสงสารเธอไม่ได้ ต่างก็พากันคิดว่าเธอเป็นคนที่น่าสงสารมาก ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะลูกชายเธอ ตาเธอก็คงไม่บอด
เมื่อหลายปีที่แล้ว ตอนลูกชายเธอมีอายุ 3 ขวบ วันนั้น เนื่องจากนายจางต้องไปทำงาน และลูกสาวก็ต้องไปโรงเรียน ลูกชายคนเล็กไม่มีคนดูแล ภรรยาของนายจางจึงต้องพาลูกชายไปขายผักในตลาดด้วยกัน เมื่อลูกชายเห็นสิ่งของต่างๆที่ขายในตลาดเข้า ก็ชอบใจใหญ่และอยากจะเดินไปดูทุกๆอย่าง หลังจากที่เธอขายผักเสร็จ เธอเลยได้พาลูกชายไปซื้อเสื้อผ้าเพื่อเป็นของขวัญปีใหม่ให้กับลูกชายและลูกสาวของเธอ
แต่แล้วก็ได้เกิดเรื่องที่เลวร้ายขึ้น ในขณะที่เธอกำลังตั้งใจเลือกเสื้อผ้าอยู่ ลูกชายของเธอได้เดินออกจากร้านเสื้อผ้าไปคนเดียว กว่าเธอจะรู้ตัวอีกที ลูกชายของเธอก็หายตัวไปแล้ว
มีคนบอกกับเธอว่า "เห็นมีชายวัยกลางคนคนหนึ่งได้ยื่นลูกอมให้กับเด็กชายกิน แล้วก็ได้อุ้มเด็กชายขึ้นรถไป" เธอถึงได้รู้ว่า ลูกชายของเธอถูกลักพาตัวไป ทุกคนก็ช่วยเธอตามหาและได้แจ้งความกับตำรวจ แต่ก็ไร้ร่องรอย เธอยืนเสียใจและร้องไห้อย่างหนักมากที่ข้างทางคนเดียว โดยไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี เมื่อนายจางรู้ข่าวก็รีบมาหาเธอ สองคนได้แต่กอดกันร้องไห้อย่างเดียว
หลังจากลูกชายถูกลักพาตัวไป ความสุขของครอบครัวนี้ก็จางหายไป ภรรยาของนายจางมักจะร้องไห้ทุกวันจนตาของเธอเริ่มมีอาการมองไมเห็นขึ้นมา ส่วนนายจางก็ได้ออกไปตามหาลูกชายเกือบสองปี แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะเจอ จนสุดท้ายต้องยอมกลับบ้านมาเพื่อทำงานเลี้ยงปากท้องของภรรยาและลูกสาว
แต่ภรรยาของนายจางก็ยังไม่ยอมแพ้ หลังจากที่นายจางกลับบ้านมาแล้ว เธอก็ออกไปหางานทำและตามหาลูกชายต่อ และเธอก็ตามหาต่ออีกสามปี แต่ก็ไม่มีร่องรอยอะไรเลย เมื่อเธอกลับบ้านมา ผมของเธอขาวไปหมดแล้ว ในตอนนั้นเธอมีอายุยังไม่ถึง 50 ปีเลยด้วยซ้ำ จนนายจางต้องปลอบใจเธอว่า ให้ปล่อยมือจากเรื่องนี้เถอะเรายังต้องใช้ชีวิตกันต่อไป แต่เธอตอบกลับมาว่า เธอปล่อยมือไม่ได้หรอก ยังไม่รู้เลยว่าลูกชายที่น่าสงสารของเธอตอนนี้เป็นยังไงบ้าง พูดไปเธอก็ร้องไห้ไป ยิ่งเสียใจหนักกว่าเดิมเข้าไปอีก
ต่อมาวันหนึ่ง อยู่ๆ นายจางก็ได้พาเด็กชายคนหนึ่งกลับบ้านมา เด็กชายคนนี้มีอายุประมาณ 8 ขวบ ร่างกายแข็งแรงมาก นายจางบอกกับภรรยาของเขาว่า เธอไม่ต้องเสียใจอีกแล้วนะ เขาตามหาตัวลูกชายได้แล้ว และตอนนี้พาเขากลับมาหาเธอแล้ว และนายจางยังสั่งให้เด็กชายคนนั้นเรียกเธอว่าแม่ เมื่อเธอได้ยินเสียงเด็กเรียกเธอ เธอก็น้ำตาไหลพรากทันทีและได้กอดเด็กชายไว้อย่างแน่น พร้อมพูดว่า ดีจังเลย ลูกได้กลับมาแล้ว แม่คิดถึงลูกมากๆเลย แม่จะไม่ให้ลูกไปไหนอีก ดังนั้น ครอบครัวนี้ก็กลับมามีเสียงหัวเราะและความสุขอีกครั้ง
เมื่อลูกชายกลับมา ภรรยาของนาจางดีใจสุดๆเลย ถึงสายตาไม่ดีก็ช่าง เธอได้จูงมือลูกชายแล้วเดินเล่นในหมู่บ้านทุกวัน พร้อมบอกกับทุกคนว่าลูกชายของเธอกลับมาแล้ว หลายปีต่อมา ลูกชายของเธอเติบโตขึ้นและได้เข้าเรียนมัธยม แถมยังเรียนเก่งได้เกรดดี จนทุกคนต้องชมเธอว่า เธอโชคดี ได้ลูกชายที่ดีมาก ส่วนเธอนั้นก็มีรอยยิ้มทุกวัน จนหน้าของเธอกลับมาดูสดใสอีกครั้ง
แต่แล้ววันหนึ่งก็เกิดเรื่องที่ไม่ดีขึ้นอีกครั้ง วันนั้น เมื่อภรรยาของนายจางกำลังจะลุกจากเตียงลงมา อยู่ๆ เธอก็ล้มลงจนต้องส่งเข้าโรงพยาบาลทันที หลังตรวจสอบก็พบว่าเธอเป็นโรคมะเร็งระยะสุดท้าย จนหลายๆคนต่างพูดว่า ช่างไม่ยุติธรรมกับเธอจริงๆ แต่เธอกลับมองเรื่องนี้ในแง่ดีเธอคิดว่าชีวิตและความตายถูกกำหนดโดยโชคชะตาไว้อยู่แล้ว..
ก่อนที่เธอจะเสียชีวิตลง เธอได้พูดกับนายจางว่า เธอรู้ว่านายจางไม่อยากจะให้เธอเสียใจมากจนเกินไป จึงได้ไปหาเด็กชายคนนี้กลับมาแทนลูกชาย ถึงเธอตาจะไม่ดี แต่เธอรู้ว่าเด็กชายคนนี้ไม่ใช่ลูกชายแท้ๆของเธอ แต่เด็กคนนี้ก็เป็นเด็กที่น่าสงสารเช่นกัน ไหนๆก็พาเขาเข้ามาอยู่ในบ้านแล้ว หลังจากที่เธอเสียชีวิตไปแล้ว ให้นายจางรักและดูแลเขาให้ดีๆ เพื่อที่ลูกชายที่น่าสงสารของเธอนั้นก็อาจจะได้รับการดูแลอย่างดีด้วยก็ได้ แต่ก็เสียดายจนถึงตอนนี้แล้วเธอก็ยังไม่สามารถรู้ได้ว่าลูกชายนั้นตอนนี้เป็นยังไงบ้าง เมื่อพูดเสร็จ เธอก็น้ำตาไหลไม่หยุด
นายจางตอบเธอว่า เขาจะดูแลเด็กคนนี้ให้ดีๆ จะทำบุญให้ลูกชายเยอะๆ หวังว่าเขาจะได้รับการดูแลอย่างดีเหมือนกับเด็กชายคนนี้
ส่วนลูกๆทั้งสองก็ได้แต่ยืนร้องไห้อยู่ข้างๆ ต่อมาไม่นาน เธอก็เสียชีวิตลง ต่อมา ลูกชายของเธอก็ได้สอบเข้ามหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง ส่วนลูกสาวของเธอก็ได้แต่งงาน ทั้งครอบครัวมีความสุขมาก แต่ทั้งหมดนี้ ภรรยาของนายจางก็ไม่มีโอกาสได้เห็นอีกแล้ว