หนุ่มพยายามสุดความสามารถ ให้แม่ที่ป่วยอัลไซเมอร์รู้ว่ายังมีลูกชายอยู่ จนแล้วจนรอด..?

ในหัวใจของคุณ ความทรงจำที่คุณมั่นใจว่าจะไม่มีวันลืม คือความทรงจำอะไร? ทุกคนย่อมจะเคยผ่านสิ่งต่างๆและสิ่งเหล่านี้ก็จะกลายเป็นความทรงจำของทุกๆคน ทั้งเรื่องดีและไม่ดีต่างก็สามารถช่วยให้เราเติบโตขึ้นได้ แต่ถ้าวันหนึ่งพ่อแม่ของเราเกิดมีอาการความจำเสื่อมและจำเราไม่ได้ขึ้นมา คงจะทำให้ลูกๆ รู้สึกเศร้าจนหัวใจแทบสลายแน่ๆ เหมือนกับคู่แม่ลูกจากโอไฮโอคู่นี้

Joey วัย 45 ปี คุณแม่ของเขามีชื่อว่า Molly เธอเป็นโรคสมองเสื่อมตั้งแต่ตอนอายุ 65 ปี โรคสมองเสื่อมหรือภาวะสมองเสื่อมคือกลุ่มอาการที่เกิดจากระบบการทำงานของสมองที่ค่อยๆเสื่อมลง

หรือมีความบกพร่องซึ่งจะมีผลทำให้ผู้ป่วยมีปัญหาเกี่ยวกับความจำ มีการเปลี่ยนแปลง ในพฤติกรรมและบุคลิกภาพของผู้ป่วยรายนั้นๆ อย่างคุณแม่ของ Joey ป่วยโรคสมองเสื่อมมาเป็นเวลา 2 ปี เธอค่อยๆสูญเสียความทรงจำเกี่ยวกับสิ่งต่างๆที่เคยเกิดขึ้นในชีวิต แม้แต่ลูกชายที่เธอรักที่สุดนั้น เธอก็จำไม่ได้

วันนั้น ในระหว่างที่กำลังนั่งทานอาหาร Joey ถามคุณแม่ที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามขึ้นมาว่า "แม่จำไม่ได้ว่าพ่อผมคือใคร แล้วรู้ไหมว่าใครคือแม่ของผม?" ส่วนคุณแม่ Molly ตอบว่า "ไม่ ... ฉันคิดว่าจำไม่ได้ ใครเหรอ" ถึงแม้ว่า Joey พยายามพูดคุยกับเธอ แต่คุณแม่ Molly ก็ยังคงจำไม่ได้และตอบ Joey ว่า "ฉันไม่รู้ว่าคุณคือใครด้วยซ้ำ แล้วฉันจะรู้ได้ยังไงว่าใครคือแม่ของคุณ?" คำตอบของคุณแม่ทำให้ Joey รู้สึกเศร้าใจมากๆ จนน้ำตาจะไหล

Joey กลั้นน้ำตาและถามว่า "หน้าตาของผมไม่ดูคุ้นๆบ้างหรือ?" แต่คุณแม่ Molly ตอบกลับมาว่า "ฉันไม่รู้เลยจริงๆ"

Joey เงียบไปเพราะความเศร้า แต่จู่ๆ ก็ดูเหมือนว่าคุณแม่ Molly จะจำได้อีกครั้ง เธอได้จับแขนของลูกชายและพูดอย่างอ่อนโยนและมั่นคงว่า "แม่รักลูกนะ" คำพูดของเธอทำเอา Joey รู้สึกซาบซึ้งใจสุดๆ

หลังจากแยกย้ายกลับไปที่รถ Joey ทนไม่ไหวจนร้องไห้ออกมา ถึงคุณแม่ยังคงจำตัวเองไม่ได้ แต่จากประโยคที่เธอพูด ความรักของคุณแม่ที่มีต่อให้เขายังคงมีอยู่ แต่ Joey ก็ยังคงกลัวอยู่ว่าสักวันคุณแม่จะลืมเขาไปจริงๆ และเขาจะกลายเป็นคนแปลกหน้าคนหนึ่งสำหรับคุณแม่

เพราะต้องทำงาน Joey จึงไม่สามารถไปเยี่ยมคุณแม่ในโรงพยาบาลได้ทุกวัน แต่ในช่วงเวลาที่เขาคิดถึงคุณแม่ พอนึกถึงว่า "แม่รักลูกนะ" เขาก็จะรู้สึกสบายใจขึ้นมาหน่อย หลังจาก Joey ได้นำเรื่องราวของพวกเขามาเผยแพร่ลงไปในโลกออนไลน์ ก็มีผู้คนมากมายเข้ามาแสดงความเห็นใจ เพราะความรู้สึกของคนที่ถูกลืมนั้นก็เหมือนกับการถูกทอดทิ้ง ซึ่งเป็นความรู้สึกที่น่าเศร้าที่สุดและหมดหวัง สิ่งเดียวที่สามารถทำให้ตัวเองรู้สึกสบายใจได้ก็มีเพียงความทรงจำเท่านั้น