นักศึกษาหนุ่ม แต่งงานกับสาวขายของแผงลอย! หลังจากนั้นไม่นาน นี่คือชีวิตของเขา

ชีวิตการแต่งงาน การสร้างครอบครัวที่เริ่มจากความรักของคน 2 คนเป็นเรื่องน่ายินดี แต่คำว่าครอบครัวคนทั้ง 2 คนต้องช่วยกันประคับประคองให้ดำรงอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข ปรับส่วนที่ขาดเข้าหากัน และทำความเข้าใจกับหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ

เรื่องราวต่อไปนี้เป็นเรื่องเล่าชีวิตการแต่งงานของหนุ่มนักศึกษาที่พึงจบมาใหม่ ที่แต่งงานกับ สาวขายของตามแผงลอยทั่วไป เขาทั้ง 2 คนได้เรียนรู้ชีวิตร่วมกันหลังแต่งงานและพบว่าสามีของเธอเป็นคนเลือกงาน ไม่ช่วยเหลือเธอทำงานเลยสักนิด เหตุการณ์จะเป็นอย่างไรติดตามด้านล่างเลย

หลังปิดไฟเตรียมเข้านอน ภรรยาสาวคุยกับสามี: "อาเฉียง โรงงานในหมู่บ้านกำลังรับสมัครคนงาน พรุ่งนี้คุณไปลองดูมั้ย"

อาเฉียงเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยเพียงคนเดียวในหมู่บ้าน หลังเรียนจบก็หางานที่เหมาะกับตัวเองไม่ได้สักที เขาอยู่บ้านเฉยๆมา 2 ปีแล้ว รายจ่ายทั้งหมดก็ตกเป็นหน้าที่ของภรรยาที่ต้องไปตั้งแผงลอยขายของ

"ผมเรียนจบตั้งมหาวิทยาลัย จะให้ไปเป็นคนงานในโรงงาน ผู้หญิงอย่างคุณไม่เข้าใจ ระดับผมต้องทำบริษัทใหญ่" อาเฉียงไม่พอใจ หันหลังให้ภรรยาแล้วเข้านอน "อาเฉียง ฉันไปขายของกลับมามืดค่ำ คุณอยู่บ้านทำอาหารเย็นได้มั้ย" เหมยลี่ปรึกษากับสามีที่นั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ ขณะเธอกำลังเตรียมอาหารเย็นหลังจากไปขายของเหนื่อยมาทั้งวัน

"ผมเป็นผู้ชายที่ต้องทำเรื่องยิ่งใหญ่ ทำอาหารซื้อของเป็นเรื่องของผู้หญิงอย่างคุณ อย่ามาโยนให้ผม" อาเฉียงไม่แม้แต่หันหน้ามามอง ยังคงเล่นเกมส์ต่อไป ความหมายก็คือไม่ต้องการช่วยเหมยลี่ แต่เหมยลี่ก็ไม่ยอมแพ้ "งั้นตอนกลางวันคุณมาช่วยฉันขายของมั้ย ช่วงนี้ลูกค้าเยอะ ฉันทำคนเดียวไม่ทัน เราสองผัวเมียช่วยกันขาย ร้านจะต้องไปด้วยดีแน่ๆ" จริงแล้วเธออยากให้อาเฉียงมาช่วย ยิ่งตอนนี้เขายังหางานไม่ได้สักที อย่างนั้นสองผัวเมียมาช่วยกันทำร้านเล็กๆให้ใหญ่ขึ้นก็ไม่เลวเลย
แต่คำพูดของเธอก็ไม่สามารถทำให้เขาหันมาสนใจได้ เขาฟังเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา "โอ๊ย! ร้านคุณมันแค่แผงลอยเล็กๆ ผมเป็นถึงนักศึกษามหาลัย ไม่ไปขายอะไรเล็กน้อยอย่างนั้นหรอก"

เหมยลี่มองด้านหลังของอาเฉียงที่เอาแต่เล่นเกมส์ เธออ้าปากจะพูด แล้วก็ต้องหุบปากลง...วันเวลาผ่านไป อาเฉียงเอาแต่อยู่กับบ้าน รอโอกาสทองของเขา และเหมยลี่เองก็ไม่เคยพูดเรื่องนี้กับเขาอีกเลย เธอออกไปขายของที่ร้านของเธอตอนกลางวัน กลางคืนกลับมาจัดการบ้านที่อาเฉียงทำรกไว้ เธอเหนื่อยจนหัวถึงหมอนก็หลับทันที ส่วนสามีถ้าไม่เล่นคอมพิวเตอร์ก็ออกไปกินเหล้ากับเพื่อนฝูง

อยู่มาวันหนึ่งเขาไปได้ยินว่า ลูกชิ้นปลาของเหมยลี่ไปเตะตานักธุรกิจใหญ่ เหมยลี่กำลังจะกลายเป็นหุ้นส่วนในบริษัท เขาก็รีบกลับบ้านไปคุยกับเธอทันที "อาลี่ มีคนบอกว่ามีนักธุรกิจใหญ่มาสนใจลูกชิ้นปลาของคุณ คุณกำลังจะกลายเป็นหุ้นส่วนใหญ่"

"อืม ทำไมหรอ" เธอกำลังหันหลังให้เขา เตรียมอาหารเย็น
"นั่นมันบริษัทใหญ่ คุณแนะนำผมเข้าไปหน่อยสิ นี่เป็นโอกาสดีของผมแล้ว" อาเฉียงยิ่งพูดยิ่งดีใจ เขารู้สึกได้ว่าโอกาสของเขามาถึงแล้ว
"คุณคุ้นเคยกับขั้นตอนการผลิตมั้ย"

"ไม่คุ้นอ่ะ"

"คุณมีคอนเนคชั่นมั้ย"
"ไม่ ไม่มีป่ะ"
"คุณมีประสบการณ์ด้านการบริหารมั้ย"
"ไม่มี"
เหมยลี่หันมาคุยกับเขา "แล้วบริษัทจะเอาคุณไปทำอะไร"
"ผมจบมหาวิทยาลัย ผมเคยเรียนในมหาวิทยาลัย"

ไม่นานหลังจากนั้นอาเฉียงก็ได้รับหนังสือหย่า
ข้างในมีกระดาษโน๊ตเขียนคำพูดของเหมยลี่:
คุณทำอาหารเป็นมั้ย? ไม่เป็น
คุณเคยทำงานบ้านมั้ย? ไม่เคย
คุณเคยรู้เคยเข้าใจว่าภรรยาอย่างฉันลำบากแค่ไหนมั้ย? ไม่เคย
คุณเคยรับผิดชอบอะไรในครอบครัวมั้ย? ไม่เคย
ฉันเป็นผู้หญิง เป็นภรรยาของคุณ
.

เวลาฉันทำงานเหนื่อยๆก็อยากให้คุณมาช่วยแบ่งเบา แต่คุณกลับเอาแต่เล่นเกมส์ กับออกไปกินเหล้ากับเพื่อนๆ
ฉันทำงานบ้านแสนเหนื่อย แต่คุณกลับบอกว่ามันเป็นหน้าที่ของฉันคนเดียว
อาเฉียง งานการดีๆรอไปๆก็ไม่มี ใจฉันก็เหมือนกัน
ในเมื่อทำงานหาเลี้ยงครอบครัวเป็นหน้าที่ของฉัน ทำงานบ้านเป็นหน้าที่ของฉัน ถ้าอย่างนั้นครอบครัวนี้ก็ไม่จำเป็นต้องมีคุณ คุณไม่เหมาะกับตำแหน่ง "สามี" อีกต่อไป