แต่งงานได้ 6 วัน เมียก็อาเจียนใหญ่ ตัดสินใจขอหย่าทันที แต่พ่อแม่กลับให้เงินเมีย 5 แสน ขอร้องให้อย่าเลิกกับเธอ...

บ้านผมฐานะปานกลางค่อนข้างดี ผมมีกินมีใช้ไม่ขาดมือมาตั้งแต่เด็กๆ เรียกได้ว่าเป็นไข่ในหินของพ่อแม่ ด้วยความที่เป็นลูกคนเดียวท่านก็เลยตามใจมากกว่าปกติ ผมเคยเข้าไปทำงานบริษัทนึง แต่เนื่องจากต้องตื่นแต่เช้าทุกวัน ผมก็เลยไปสายเป็นประจำ หัวหน้าทนไม่ไหวก็เลยเรียกผมไปว่า ผมก็เลยโกรธ ผลักเขาล้มลงจนต้องนอนโรงพยาบาล ส่วนผมเองก็โดนไล่ออกตามระเบียบ

หลังตกงานผมก็ลอยไปลอยมา วันๆก็ไปจับกลุ่มอยู่กับเพื่อน พวกมันก็ชอบหัวเราะเยาะที่ผมไม่มีน้ำยาไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตน ผมก็เลยกลับมาบ้านบอกพ่อแม่ว่าอยากแต่งงาน พวกท่านดีใจมาก ในที่สุดผมก็จะเป็นฝั่งเป็นฝา จะได้มีงานมีการทำ เธอก็เลยพาผมไปดูตัว ผมพอใจมาก เธอหน้าตาสะสวย
จากนั้นพ่อแม่ก็เอาเงินเก็บส่วนหนึ่งมาจัดงานแต่งให้ผมอย่างใหญ่โต พ่อแม่ฝ่ายหญิงเรียกสินสอด 1 แสนก็เป็นท่านที่จ่ายให้ผม แต่แต่งงานมาตั้งหลายปีเมียผมก็ไม่ท้องสักที ผมว่าเธอเป็นประจำว่าแค่ทำให้ไข่ตกก็ยังทำไม่ได้ เธอร้องไห้เถียงว่าไม่ใช่ความผิดของเธอ
พวกเราก็เลยไปตรวจที่โรงพยาบาล ปรากฏว่าเป็นผมเองที่เป็นหมัน พ่อแม่ของเธอบอกให้เธอเลิกกับผม พ่อแม่ผมก็ไปขอร้องไม่ให้เลิก แถมมีการใส่ซองให้ด้วย โดยที่ผมไม่เคยรู้ แต่เป็นผมเองที่รู้สึกเบื่อชีวิตแต่งงาน ก็เลยขอหย่า

ต่อมาผมรู้จักกับผู้หญิงคนหนึ่ง เราเจอกันในผับ พ่อแม่ผมไม่ชอบเธอ ไม่เห็นด้วยที่ผมจะแต่งงาน ผมก็เลยบอกพวกท่านว่า พวกท่านให้กำเนิดผมมาเป็นสินค้ามีตำหนิ มีลูกก็ไม่ได้ แล้วจะให้ผมไม่มีเมียไม่ทั้งชีวิตด้วย พวกท่านถึงจะพอใจหรอ ตอนนี้มีผู้หญิงที่ไม่รังเกียจผมก็น่าจะเพียงพอแล้วนี่?

พ่อกับแม่ได้ยินดังนั้นก็เลยไม่ขัดขวางผมอีก แล้วก็ให้เงินก้อนนึงมาจัดงานแต่ง หนึ่งปีผ่านไป เมียผมอยากลงทุนทำธุรกิจ มาขอยืมเงินผม 1 แสน ผมรักเธอมากก็เลยไปขอยืมพ่อกับแม่ให้ พ่อแม่เป็นกังวลว่าเธอจะหลอกผม ผมรู้สึกว่าพวกท่านคิดมาก ก็เลยรับประกันแทนเธอว่าเธอจะไม่หอบเงินหนีไป แต่ผมมองคนผิด เธอไม่เพียงหอบเงินหนีไปถึง 5 แสน ยังเอาเครื่องประดับมีค่าของแม่ผมไปด้วย

ผมทำให้ครอบครัวที่เคยสุขสบายต้องยากลำบาก ผมไม่กล้าสู้หน้าพ่อแม่ รู้สึกว่าตัวเองไร้ประโยชน์ เป็นภาระให้พวกท่านตลอดเวลา ทั้งๆที่ตอนแรกพวกท่านมีงเงินไว้ใช้อย่างสบายหลังเกษียณ แต่ตอนนี้ผมเอามาผลาญจนหมด พ่อแม่เห็นผมเป็นทุกข์ก็เลยไปขอร้องให้แม่สื่อหาคู่ให้ผม ฝ่ายหญิงไม่ได้สะสวยมากมาย แต่รู้จักทำมาหากินเป็นคนจิตใจดี ผมไม่อยากทำร้ายจิตใจพวกท่านอีก ก็เลยตกลง แต่พวกเราแต่งงานกันได้แค่ 6 วัน เธอก็เริ่มมีอาการอาเจียน ที่แท้เธอก็ตั้งท้องแล้ว
เด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกผมอย่างแน่นอน ผมขอเธอหย่าทันที เธออธิบายว่า เด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกผมแน่ๆ เมื่อก่อนเธอรักผู้ชายคนหนึ่ง เมื่อสองเดือนที่แล้วเธอไปร่วมงานแต่งเขา แล้วก็มีอะไรกับเขาไปด้วยความเผลอใจ เธอสาบานว่าจะไม่ติดต่อกับเขาอีก แต่เธอไม่คิดว่าตัวเองจะตั้งท้อง เธอบอกว่า เธอขอโทษผม ถ้าผมอยากหย่าจริงๆ ก็หย่าเถอะ เธอไม่เอาอะไรทั้งนั้น ทั้งหมดเป็นความผิดของเธอคนเดียว

พอพ่อแม่ผมได้ยินเรื่องราวทั้งหมด ก็บอกว่าเป็นตายยังไงก็ห้ามเลิกกัน พวกท่านว่า ผู้หญิงคนนี้เป็นคนดีเป็นคนซื่อ เธอเองก็ไม่ได้ทำผิดอะไรต่อผม แถมยังเล่าความจริงให้ฟัง แล้วให้ผมเป็นคนเลือกเองว่าจะเอายังไง ตอนที่แต่งงานกับผม ก็ไม่ได้จัดงานอะไรให้เป็นเกียรติกับเธอเลย แต่เธอก็ไม่รังเกียจ หลังแต่งงานก็ดูแลพ่อแม่ผมเป็นอย่างดี รู้ว่าพ่อผมเจ็บขา ก็ไปศึกษาวิธีนวดจากในเนตมานวดให้ท่าน
พ่อแม่ว่า ผมเป็นหมันมีลูกไม่ได้ ฟ้าก็ส่งเด็กคนนี้มาให้แทน อีกหน่อยพอผมเลี้ยงดูแกตั้งแต่เล็กๆ ก็ไม่ต่างจากพ่อแท้ๆ ไม่ว่ายังไงก็ห้ามหย่าเด็ดขาด นี่เป็นความต้องการของพวกท่าน ที่ขอร้องให้ผมทำตาม แถมพ่อแม่ผมยังเอาเงิน 5 แสนก้อนสุดท้ายของพวกท่านมอบให้เมียผม ให้เราเอาไว้ใช้ในครอบครัว ผมจะทำยังไงดี ควรจะหย่ามั้ย?