วันนี้ดิฉันอยากจะระบายความอึดอัดใจสักหน่อย มันทรมานเหลือเกินกับการพูดบอกใครไม่ได้ พูดได้แต่ก็ไม่ทั้งหมด วิธีการเขียนระบายมันเหมือนเป็นทางเดียวที่ฉันสามารถพูดหรือระบายอะไรยังไงก็ได้ ขอเล่ายาวๆเลยนะคะ
เรากับแฟนรู้จักกันตั้งแต่ตอนเรียน ติดต่อกันทางเพื่อนก็คุยๆกันมาเรื่อยๆ คุยกันได้ปีหนึ่งเรากับเขาก็ได้นัดเจอกัน แต่ก็มีเพื่อนๆของทั้งเราและเขาไปด้วย เขาในตอนนั้นก็ไม่ใช่คนหล่ออะไร คือก็ไม่ใช่สเป็คของเราเลย แต่จากที่คุยกันเขาเป็นคนดีน่าคบ เจอกันเขาก็ดูแลเสมอต้นเสมอปลายดี
เราก็คบกันมาเรื่อยๆ เขามาหาเราขี่รถมาหาที่หอพักทั้งๆที่ก็อยู่ไกลกัน แต่เราอยู่หอหญิงใกล้ๆที่เรียน เรากับเขาก็จะมานั่งเล่นคุยกันข้างหอบ้างเดินข้ามไปยืน นั่งคุยกันบนสะพานลอยบ้าง เขาเพียรมาหาเรากลับดึกๆดื่นๆจนเกิดอุบัติเหตุ เขาตัดสินใจชวนเราไปบ้านเขา พ่อแม่เขาก็รับรู้เราก็คบกันอยู่ด้วยกัน เรากับเขาเป็นแฟนคนแรกของกันและกัน เรารักเขามาก เขาเองก็ดูจะรักเรามากเช่นกัน เราคิดแบบนั้นนะ
ไปเรียนด้วยกัน กลับพร้อมกัน หลังๆเราก็ทำงานหารายได้เสริม หาทำงานพาสทามที่ร้านสะดวกซื้อแถวๆบ้าน เขาก็จะคอยมารับมาส่ง เราขี่รถไม่เป็น มีเงินเราก็จะแบ่งกันใช้ หลังๆจากที่เราเรียนกันจบเราก็ออกมาทำงานอยู่หอข้างนอก ตอนนั้นเขาก็ยังไม่มีงานทำก็ยังทำตัวเหมือนเด็กติดเกม เข้าแต่ร้านเกม เราได้งานก่อนเราก็ทำงานมีเงินเราก็ใช้ด้วยกันกินด้วยกัน เราพยายามให้เขาหางาน ทำงานก็มักจะติดโน้นนี่ ไม่ได้งานสักที ไปสมัครเขาไม่เรียกบ้างอะไรบ้าง หรือทำก็ทำไม่ทน เราก็ไม่เคยว่าหรือบ่นอะไร เราอยู่ด้วยกันค่าที่พักเราก็เป็นคนจ่าย จ่ายทุกอย่างทั้งกินแล้วก็ใช้ ตอนนั้นเอามอเตอร์ไซส์เวฟที่บ้านเขามาใช้ เขาเอาไว้ไปรับส่งเราทำงาน เราลำบากมาด้วยกันก็หลายครั้ง บางทีเงินกินข้าวแทบไม่มี หาเหรียญไปซื้อมาม่าได้เราก็ไปซื้อขอให้ร้านเขาเติมน้ำซุปก๋วยเตี๋ยวให้ รอเวลาประมาณทุ่มนึงเดินข้ามสะพานลอยไปรอซื้อของลดราคาจากที่ห้าง จนเราไม่มีเงินจะจ่ายค่าหอต่อ เราเลยต้องย้ายขนของกลับไปบ้านเขาอีกครั้ง ไปทำงานก็จะไกลกว่าเดิม เคยฝนตก ยางรั่ว เราก็ขี่เข็ญกันมาทั้งสายฝนแบบนั้น เพราะทางกลับบ้านค่อนข้างไกลแต่เราไม่เคยบ่นนะ เรามีความสุขที่เราได้ทำอะไรอยู่กับเขา เราทำงานเก็บเงินอีกครั้ง ครั้งนี้เขาอยากได้มอเตอร์ไซส์คันใหม่ฟีโน่
เขาเป็นลูกคนเล็กพ่อแม่ก็ไม่เคยตามใจ เขาจะมาอ้อนขอซื้อขออะไร จนเราใจอ่อนเราสงสารเขา บ้านเขาไม่ได้รวย อยากได้อะไรก็ไม่เคยได้ เราก็ยอมไปออกฟีโน่ให้เขา ผ่อนไปได้ประมาณเจ็ดเดือน ก็ผ่อนต่อไม่ไหว เราออกจากงานด้วย แม่เขาก็เอาไปผ่อนต่อ ตอนนั้นรถก็ไม่มีใช้เราใช้รถคริสตันเก่าๆสีแดง ขี่ทีนึกว่ารถขายไก่ยางจอดติดไฟแดงทีนึกว่าตรงนั้นใครจุดไฟเผาอะไรเถอะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า แต่เราก็ไม่เคยอายนะ เราก็ไปไหนไปกันกับรถคันนี้แหละ จนเราทำงานตั้งตัวได้อีกครั้ง รถ KSR กำลังเป็นที่นิยม แฟนเราก็ได้งานพอดี เราช่วยกันทำงานมาอยู่หอพักอีกครั้งสะดวกในการเดินทาง เขาอยากได้เราก็เอาเงินที่เราเก็บไปออกรถคันนี้มา ใช้ไปได้ประมาณห้าเดือน MSX ออกมาใหม่อีก เขาอยากได้อีกเราก็บอกว่าไม่ไหวแล้วนะ กลัวผ่อนไม่ไหว เขาก็บอกไม่เป็นไร KSR ให้เราผ่อน ส่วนเขาจะผ่อน MSX เอง
เราก็ไปกดเงินให้เขาไปดาวน์รถ เขาก็ทำงานมีเงินของเขาแต่เงินเดือนเขาน้อยกว่าเราไม่ค่อยพอใช้ หมดไปกับการแต่งรถ ใช้เงินกับเราซื้อของกินของใช้เข้าห้องก็เราทุกอย่าง เราไม่พูด เพราะเราเลือกเอง เรารักเขา เรามองแต่เรื่องดีๆสิ่งดีๆที่เขาทำให้เรา พอมีรถก็มีกลุ่มรถกัน ต้องออกไปสังสรรค์กันเราก็เข้าใจบางทีก็ตามไปบ้างไม่ไปบ้าง เขาเป็นคนติดโซเชี่ยวมาก ติดแชทชอบคุยแชท คุยแล้วลบเราเช็คไม่เคยเจอ เราเคยสงสัยจับได้ก็หลายครั้งที่พากันมานอนที่ห้องหรือพากันไปที่ห้องผญ.คนนั้น หรือไปเปิดห้องกัน
มันมีครั้งหนึ่งที่เจ็บ เรามีเงินหนึ่งพันบาท เราแบ่งให้เขาไว้กินไว้ใช้ ห้าร้อย แต่เขาเอาเงินเราไปเปิดห้องกับผญ.คนอื่น เราเคยขนาดกราบเท้าขอร้องอ้อนวอนให้เขาอย่าทิ้งเรา เรารักเขาเราไม่อยากเลิก เราให้อภัยเขา เรามาเริ่มกันใหม่ เราคิดถึงอนาคต เราอยากมีครอบครัวเราอยากแต่งงานประมาณอายุสามสิบ แต่แล้วเมื่อช่วงสงกรานต์ปีนี้เขาก็เจอคนถูกใจในแชทอีก มีเพื่อนเขาก็รู้เห็น เราทำงานวันเทศกาลเราก็กลับบ้านเราต่างจังหวัด เราไว้ใจเขา แต่พอเรากลับมาเมื่อช่วงต้นเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมาเขาอารมณ์เสียหงุดหงิดใส่เรา เราเองก็ไม่ได้ง้อเพราะตอนนั้นเราเองก็เหนื่อยเครียดกับงานและกับการหาเงิน
แล้วก่อนวันเกิดเราเขามาพูดว่าเขาเหนื่อย เขาเบื่อกับการใช้ชีวิตคู่ เขามาบอกให้เราห่างกันสักพัก ลองไปใช้ชีวิตอิสระดู เราอึ้งแต่ก็ฝืนยิ้มคิดว่าเขาพูดเล่นๆ เราก็บอกบ้าหรอนี่เราคบกันปีนี้ปีที่สิบแล้วนะ อีกไม่กี่ปีเราก็จะแต่งงานกันแล้ว จะรีบห่างไปไหน เขาก็ไม่พูดอะไร แล้ววันเกิดเรา 10พฤษภาคม เขาทำงานบ่ายปกติจะเลิกห้าทุ่ม แต่เขาบอกเราติดธุระต้องไปส่งหัวหน้า รถเขาเสีย เราก็โอเคไม่เป็นไร เขาก็กลับมาตีหนึ่งกว่า เราจะชอบกอดเขา แต่วันนี้เขาไม่กอดตอบเรากอดแค่แบบให้จบๆไป แต่เราลุ้นของขวัญวันเกิดนะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ลุ้นตั้งแต่เลิกงานกลับมาจะเจออะไรบนเตียงไหม ปีที่แล้วเขาให้ตุ๊กตาหมีเรา แต่ปีนี้ก็ว่างเปล่าเราก็ไม่เป็นไร เก็บเงินไว้ก็ดีแล้ว แต่ก็หวังเพื่อมีเค้กร้านสะดวกซื้อตอนเขากลับมาแต่ก็ไม่มี เสียใจนิดหน่อยเขาอวยพรให้เราผ่านเฟสบุ๊คแค่ ?HBD นะครับ? แล้วเราเข้าไปดูเฟสบุ๊คเขา เราเห็นคนใส่ความรู้สึกรักแต่เรากดไปดูชื่อคนนั้นไม่ขึ้น เราก็แปลกใจคือใคร เขาหลับเราเลยแอบเข้าไปดูก็เจอจริงๆผญ.คนนี้รู้ว่าเรากับแฟนเราคบกันเพราะเราขึ้นสถานะหน้าเฟสกัน เขามาบอกว่าชอบแฟนเรา มาหาที่ทำงาน มาเฝ้า แต่เราไว้ใจเลิกงานเรากลับห้องก่อนซักผ้า ทำโน้นนี่ เราจะไม่โทษใครแฟนเราเองก็เผลอใจไปชอบเขาด้วย
แล้ววันเกิดเรากับผญ.คนนั้นก็วันเดียวกัน เขาอยู่ด้วยกัน ผญ.คนนั้นมาหาที่ทำงานแล้วเขาก็ไปส่งไปมาหาสู่กัน จนวันที่ 13 พฤษภาคม แฟนเราเก็บเสื้อผ้ากลับบ้าน เราทำงานเราไม่รู้ กลับมาเห็นเสื้อผ้าไม่มีเราก็ขอร้องเขาไม่อยากให้เขาไป เขาบอกเขาไม่รักเราแล้ว เขาหมดรักเราแล้ว ให้ปล่อยเขาไปเถอะ ถ้าจะให้เขาอยู่เขาก็อยู่แต่ตัว แต่ใจเขาไม่อยู่กับเราแล้ว เราปล่อยเขาไปทั้งๆที่เสียใจ เจ็บใจ เรานอนร้องไห้ทุกคืน กินไม่ได้นอนไม่หลับ เครียดจนต้องไปหาหมอ หมอให้ยาคลายเครียด ยานอนหลับ วิตามินมากิน วันหนึ่งเรานอนสองสามชั่วโมง ก็ต้องไปทำงาน เราไม่เคยบอกใครหรือเล่าเรื่องแย่ๆของเขาให้ใครฟัง เราหวังลึกๆว่าเขาจะกลับมา เรารักเขามากจริงๆ เขากลับไปอยู่บ้านเขา เขาก็ทำตัวประกาศหน้าเฟสว่าโสด เราเข้าไปดูไปส่องเราเจ็บ เจ็บมากๆ เราคุยกับผญ.คนนี้แล้วครั้งหนึ่งตกลงแล้วเขาจะไม่ยุ่ง
แม่แฟนเราก็คุยเขาก็บอกเขาลูกมีพ่อมีแม่เขาจะไม่ยุ่งจะเลิกติดต่อ แต่ผญ.คนนี้ก็แคปหน้าจอที่แม่แฟนเราเขาไลน์ไปคุยด้วยส่งให้แฟนเราอ่าน ทำให้แฟนเรากับแม่เขาต้องทะเลาะกันอีก ตอนนี้เขาหลงผญ.คนนี้มาก เราพยายามหาเหตุผลว่าเพราะอะไร เราไม่ดียังไง เขาบอกว่าเราไม่เหมือนแต่ก่อน แต่ก่อนเราสวย เดี๋ยวนี้เราทำแต่งานไม่ดูแลตัวเอง ปล่อยตัวอ้วน ไม่ออกกำลังกาย คุยอะไรกันก็ทะเลาะกัน เขาอยู่กับเราเขาก็ไม่รู้จักโต เขาอยากได้อะไรเราก็ให้ เขาอยากไปลองใช้ชีวิตด้วยตัวเอง เราเจ็บ เจ็บมากจริงๆเสียใจ เขาให้เราดูแลตัวเอง ต้องอยู่คนเดียวให้ได้
เขาทิ้งรถ KSR ไว้ซึ่งเราก็ขี่รถไม่เป็นต้องมาหัดขี่รถมีครัช หัดทั้งน้ำตา พยายามขี่หัดก็ดับมันทุกโค้ง ทุกไฟแดง เขาไม่ได้มาสนใจอะไรเราเลย แล้วเพื่อนๆเขาก็เหมือนจะสนับสนุนผญ.คนใหม่เพราะเขาแนะนำกันมา รอเวลาเปิดตัวคบกัน หลายครั้งที่ลับหลังเราเขามีคนอื่นเรายอมอภัยมาตลอด เรารักเขามาก รักมาสิบปีไม่คิดอยากจะมีใหม่ วางอนาคตไว้กับคนนี้ แต่แล้วเขาก็มาทิ้งเราในวันที่ลำบากเราอยู่ข้างเขามาตลอด ช่วยเหลือเขามาตลอด ตอนนี้เขาเริ่มมีอะไรด้วยตัวเอง มีงานมีรถมีเพื่อน เขากลับหันมามองเหมือนเราไปเป็นตัวถ่วงชีวิตเขา วันที่เขาเจอคนใหม่ที่สวยกว่า ถูกใจกว่า พอแล้วคะ ผ่านไปสองสัปดาห์แล้วยังทำใจไม่ได้เลยคะร้องไห้เหมือนเดิม เสียใจ
ขอโทษนะคะถ้ากระทู้ของเราจะอ่านยากซักหน่อยเราไม่เคยตั้งกระทู้อะไรยาวๆแบบนี้เลยเราเล่าเรื่องไม่ค่อยเก่ง ถ้าผิดพลาดอะไรก็ขออภัยด้วยนะคะ
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
