เด็กนักเรียนคนนึงของด่านไทยล้อม เด็กชายอนิรุทธิ์ จีนปู่ น้องบีม...เด็กนักเรียนชั้น ป.3 เด็กน้อยผู้ไร้เดียงสา ...อาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้กับผู้เป็นยายวัย 64 ปี อาชีพเกี่ยวหญ้าแฝก ราคาอันละ 25 บาท ทำหลายวันถึงจะได้ 1 อัน...เด็กผู้ไม่เคยได้เห็น แม้แต่หน้าของผู้เป็นพ่อและแม่ของตนเอง
เด็กชายบีม เล่าให้ครูฟังว่า "บ้านหนูมีพื้นปูนด้วยนะครู" แว๊บแรกที่ได้ยิน ในจินตนาการของครู บ้านน่าจะเป็นบ้านปูนชั้นเดียวหรืออะไรซักอย่าง....แต่ พื้นปูนของน้องบีม อยู่บริเวณบันได ของบ้านตามภาพ มาจากเศษของโอ่งน้ำที่แตกนำมาวางไว้เป็นบ้านพื้นปูนของน้องบีม
น้องบีมบอกว่า "หนูเลี้ยงไก่มานานละ แต่มันก็ไม่ยอมออกไข่ให้กินสักที"..ไอ้โต้ง !!! .ไก่อยู่ในบ้านเป็นเพื่อนอีก 1คนของน้องบีม นี่ละที่มาของเด็กน้อยผู้ไร้เดียงสา....
บ้านน้องบีม...ตอนนี้ย่ากับน้องบีมไม่กล้าที่จะขึ้นไปพักนอนได้ เพราะกลัวว่ามันจะพังมาทับ ย่า หลานขณะหลับนอน
ที่ดูดาวของน้องบีม "ดาวตรงนี้สวยนะครู...ดูจนนอนหลับได้เลย."
นี่ละ รายได้หลักของยายกับน้องบีม ย่าทำขายอันละ 25 บาท แต่กว่าจะได้ 1 อัน ก็หลายวันเหมือนกัน เพราะตอนนี้ย่าเป็นโรคหัวใจ ย่าทำไม่ค่อยไหวแล้ว
เสาบ้านน้องบีม...แต่มันไม่ค่อยแข็งแรงเลย
น้องบีมเล่าว่า "อยากมีบ้านที่มันตรงๆ เอาไว้นอนกับยาย" .....คำพูดสุดท้ายของเด็กผู้ไร้เดียงสา..... ขอให้ความฝันของน้องบีมเป็นจริงด้วยเถิดค่ะ