ลุงยกสมบัติที่ลุงพอมี
ให้ลูกกับเมียหวังให้เค้าเก็บเอาไว้เพื่อจะดูแลลุง
แต่ดูสภาพลุงตอนนี้มันไม่ต่างอะไรกับหมาข้างถนนเลย
ชีวิตของคุณลุงพิการเดินไม่ต้องต้องมานอนตากแดดตากลม ตากฝน นอนทับของอุจจาระ ปัสสาวะ
ไม่เคยได้อาบน้ำ มานานแรมปี
ลูกสาวแท้ๆที่เรียกว่าลูกกลับเดินผ่านเพียงวางข้าวไว้ให้แล้วเดินจากไปอย่างไม่มีเยื่อใย
ย้อนกลับไปเมื่อครั้งอดีต ( จากคำบอกเล่าจากคุณลุง )
คุณลุงได้ใช้ชีวิตอยู่ในครอบครัวที่แสนอบอุ่นมีภรรยา
และลูกสาว 2 คน ในเมื่อคุณลุงเห็นว่าตัวเองอายุมากขึ้นจึงตัดสินใจยกสมบัติที่มีให้กับภรรยาและลูก
หวังว่าปั้นปลายชีวิตเค้าจะมาดูแล
แต่กลับไม่ใช้อย่างที่คิด
ภรรยาและลูกหลังจากไปพร้อมสมบัติที่ยกให้ไป
กลับทอดทิ้งให้คุณลุงต้องเผชิญชีวิตตามลำพัง
คุณลุงจึงมาพักอาศัยกลับญาติ แต่ด้วยเหตุผลประการใดไม่ทราบคุณลุงต้องออกมาอยู่ตามข้างถนน
จนสุดท้ายมานอนตรงนี้มาหลายปี
แต่ด้วยร่างกายที่อายุเยอะทำให้เริ่มเดินไม่ได้
เส้นที่ขาตึง ไม่สามารถยืดได้ทั้ง 2 ขา
ทำให้ปัจจุบันคุณลุงเดินไปไหนมาไหนไม่ได้
ต้องนอนตากแดด ตากฝน แบบนี้
มีอยู่วันนึงฝนได้ตกลงมาหนัก
คุณลุงต้องพยายามคลานข้ามถนนมาอีกฝั่ง
เพื่อหลบฝน ระหว่างข้ามถนนด้วยความมืดรถที่วิ่งมามองไม่เห็น ชนคุณลุงอย่างแรง
ทำให้ตอนนั้นคุณลุงบาดเจ็บเนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือด
คนขับรถและพลเมืองดีจึงรีบส่งโรงพยาบาล
ปัจจุบันคุณลุงยังคงนอนอยู่ที่บนถนน พระราม 3
เท่าที่ทราบจากพลเมืองดีเล่าให้ฟังว่า
คุณลุงเป็นคนพิจิตร
มีลูกสาว 2 คนโดยคนโตทำงานในซอยโดยบางวันลูกสาวคนโตจะเดินเอาข้าวมาวางไว้ให้แล้วโดยจากไป
โดยไม่สนใจคิดจะรับพ่อตัวเองไปอยู่ด้วยเลย
คุณลุงนอนแบบนี้มานานแรมปีของทับ อุจจาระ ปัสสาวะ
ตากแดด ตากฝน โดยพลเมืองดีก็ช่วยได้ตามกำลัง
ตอนที่เมศเดินทางมาถึงพบสภาพคุณลุง
นอนบนกองขยะเน่าเหม็น กลิ่นตลบอบอวน
ภายในกางเกงมีอุจจาระ ปัสสาวะเต็มกางเกง
เส้นผมแข็งทั้งหัว เส้นขาตึง ไม่สามารถที่จะพยุงตัวเองลุกขึ้นได้ ต้องใช้มือ 2 ข้างคลานไปไหนมาไหน
เป็นภาพที่หดหู่ อึดอัด น้ำตามันคลอออกมาเอง
ไม่คิดว่าคนที่เรียกว่าลูกจะทำพ่อตัวเองได้ขนาดนี้
เบื้องต้นเมศได้ฝากเงินส่วนตัวไว้ให้พลเมืองดีท่านนึงที่ไว้ใจได้ไว้คอยดูแลซื้อข้าวให้คุณลุง จำนวนหนึ่ง
และได้อาบน้ำ ตัดผม เปลี่ยนเสื้อผ้า
ทำความสะอาดที่คุณลุงนอน
คุณลุงยังพูดอีกว่า..
ผมไม่หวังให้เค้าเอาสิ่งที่ผมให้ไปคืนมา
ไม่หวังให้เค้ากลับมาดูแลเพราะเค้าอาจมีธุระ
ขอแค่ก่อนลุงตายให้เค้ากลับมาดูใจผมเป็นครั้งสุดท้ายก็ดีใจแล้ว
เมศไม่มีคำบรรยายใดๆในเคสนี้จริงๆมันอึดอัด หดหู่
พูดไม่ถูก คิดอย่างเดียวว่า
ทำไมคนที่ชื่อว่าลูกกลับทิ้งพ่อบังเกิดเกล้าได้ขนาดนี้
พ่อที่เคยจูบฝ่าเท้าของคุณ
คุณเคยรับรู้ถึงมันไหม คุณทิ้งได้ยังไง
ขอขอบคุณพลเมืองทุกท่านที่ให้การช่วยเหลือดูแลคุณลุงตามกำลังนะครับ
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
