เปิดข้อความในฎีกา บิลลี่ เขียนถึง ในหลวง รัชกาลที่ 9 ยังไม่ทันได้ส่ง เพราะหายตัวก่อน

ทั้งนี้ เนื้อหาคร่าว ๆ ในฎีกาที่บิลลี่ตั้งใจเขียนเพื่อถวาย ระบุว่า 

พวกเราชาวกะเหรี่ยงใจแผ่นดิน อยู่อาศัยในพื้นดินผืนนี้มานานตั้งแต่รุ่นปู่ ย่า ตา ยาย หลายร้อยปี พวกเราดำรงอยู่ได้ด้วยการทำไร่ข้าวหมุนเวียน ใช้ชีวิตแบบพอมีพอกิน แต่อยู่ดี ๆ ผืนดินที่เป็นบ้านของพวกเรากลับถูกทางการประกาศให้เป็นเขตอุทยานแห่งชาติแก่งกระจาน โดยที่พวกเราไม่รู้เรื่อง ไม่เคยมีใครมาบอก จนปี 2539 เจ้าหน้าที่บังคับให้พวกเราย้ายลงมาอยู่ที่บ้านบางกลอยล่าง มีบางส่วนที่ยินยอมทำตาม และบางส่วนไม่ยินยอม โดยทางการอ้างว่าจะหาที่อยู่ ที่ทำกินให้ครอบครัวละ 7-8 ไร่ และจะช่วยเหลือเรื่องอาหารเป็นเวลา 3 ปี แต่เอาเข้าจริงไม่เป็นเช่นนั้น เพราะที่ดินที่ว่าทางการไปเอามาจากชาวบ้านโป่งลึก ที่เข้าอาศัยอยู่ก่อนแล้ว ทำให้ชาวบ้านโป่งลึกไม่พอใจ รวมถึงเรื่องอาหารที่พอเอาเข้าจริง ก็ช่วยเหลือเพียง 3 เดือน หลังจากนั้นไม่มี

พวกเราเดือดร้อนลำบากมาก ไม่มีข้าวกิน ต้องดิ้นรนออกไปหางานทำในเมือง สุดท้ายก็ถูกโกงค่าแรง ถูกจับเพราะคิดว่าเป็นต่างด้าว เนื่องจากพวกเราไม่มีบัตรประชาชน พวกเราทนอยู่ได้ 2 ปี จึงตัดสินใจย้ายกลับไปอยู่ที่เดิม เพราะที่นั่นอุดมสมบูรณ์ แต่กลับถูกขับไล่อพยพด้วยการทำลายบ้าน ยุ้งฉางข้าว และความเชื่อทางวัฒนธรรมประเพณี ด้วยการกระทำที่รุนแรง ตั้งแต่ พ.ศ. 2539 จนปัจจุบัน...