หัวอกคนสูญเสีย ลูกสาวนักเขียนดังถูกฆ่าเหี้ยม!! อัดคนค้านโทษประหารไม่เจอกับตัวไม่มีวันเข้าใจ!

        จากกรณีที่กรมราชทัณฑ์ได้ดำเนินการบังคับโทษตามคำพิพากษาของศาลฎีกาให้ประหารนักโทษเด็ดขาด นายธีรศักดิ์ หรือมิก หลงจิ ผู้ต้องหาฆ่านายดนุเดช สุขมาก อายุ 17 ปี นักเรียนชั้น ม.5 โรงเรียนวัดควนวิเศษมูลนิธิ จ.ตรัง อย่างโหดเหี้ยม ด้วยการใช้มีดปลายแหลมแทงเข้าบริเวณร่างกายหลายสิบแผล เพื่อชิงทรัพย์ เหตุเกิดเมื่อวันที่ 17 ก.ค. 2555 ภายในสวนสาธารณะสมเด็จพระศรีนครินทร์ 95 (เขาแปะช้อย) ภายในเขตเทศบาลนครตรัง ทำให้เกิดกระแสวิพากษวิจารณ์ในสังคมเป็นวงกว้าง ทั้งเห็นด้วยและไม่เห็นด้วยกับการตัดสินโทษด้วยการ"ประหารชีวิต"

  1 ในนั้นก็คือผู้ใช้เฟซบุ๊ก Maynart Nantakwang หรือ คุณกบ เมนาท นันทขว้าง ดีไซเนอร์ชื่อดัง ลูกสาวของ "คุณสุวรรณี สุคนธา" นักเขียนนวนิยายชั้นแนวหน้าของไทยที่มีผลงานเขียนอยู่ในความทรงจำหลายเรื่อง' เช่น "เรื่องของน้ำพุ , พระจันทร์สีน้ำเงิน ,เขาชื่อกานต์,ทองประกายแสด,ความรักครั้งสุดท้าย,คนเริงเมือง ,เก้าอี้ขาวในห้องแดง ฯลฯ" ซึ่งเสียชีวิตจากเหตุถูกคนร้ายฆ่าอย่างโหดเหี้ยม และนำศพไปทิ้งไว้ที่พงหญ้าข้างทาง

ซึ่ง คุณกบ เมนาท โพสต์เรื่องราวลงในเฟซบุ๊กว่า

คิดถึงแม่..ฉันไม่เคยคิดจะพูดถึงเรื่องนี้
แต่เพื่อประโยชน์ของสังคม ที่นับวันมีคนชั่วมากขึ้น
ฉันจึงเขียนมาจากแรงสะเทือนใจ
จากร่างที่สั่นสะท้านของฉันที่มาจากความเจ็บปวดในใจ
แม้เวลาจะผ่านมานาน.. แสนนานแล้วก็ตาม

แม่ของฉันแม่ของเรา.. ที่เลี้ยงลูกคนเดียวอีก 3 ชีวิต
ในเย็นของวันหนึ่งแม่จากพวกเราไป แม่ออกไปตลาด
เราไม่เคยคิด ..

ไม่เคยคิดว่ามันจะเป็นเรื่องจริง
ฉันจะไม่พูดถึงความเจ็บปวดและความเศร้าอย่างแสนสาหัส
ที่ทำให้ฉันที่เพิ่งอายุอายุแค่ 28 กับลูกชายอายุขวบเดียวและน้องสาวอีก 2 คนต้องเจอความจริงที่ไม่ยุติธรรม

แม่ไปจ่ายตลาด.. มีคนชั่ว 2 คนทำร้ายถึงตาย
แล้วเอาร่างแม่ไปโยนไว้ในพงหญ้าข้างทาง
ฉันจะไม่พูดถึงแผลกี่สิบแผล ทำให้แม่ตายอย่างเจ็บปวด

แม่เป็นผู้หญิงที่มีความสามารถมาก เป็นคนดี เป็นคนพิเเศษ
เป็นแม่ที่เป็นที่พึ่งคนเดียวในชีวิตของพวกเรา
เป็นเหมือนแท่งเทียนเล่มที่จุดสว่างนำทางให้ฉันเสมอ
และกับคนอื่นๆอีกมากมาย

ที่สำคัญแม่เป็นนักเขียนที่ในยุคนั้นหรือยุคไหนๆก็ไม่มีใครเขียนได้อย่างมีความเป็นตัวเองถึงอย่างนั้น
ถ้าแม่ยังอยู่กับพวกเราแม่คงมีความสุขมาก
และแม่คงจะเขียนงานออกมาได้อีกมาก

แม่ของเราคือแรงบันดาลใจ
แม่คือผู้หญิงเก่งที่ไม่ท้อกับความทุกข์ยากใด
แม้ความตายจะมาถึงแม่.,
อย่างที่ฉันและน้องไม่อาจจะทนทานในความทุกข์นั้นได้
ยังดีที่พวกเราเป็นคนรักดี.. ไม่เอาความเจ็บปวดมาทำลายเราเอง
เราเปลี่ยนความทุกข์ใจเป็นแรงพลักให้สร้างชีวิตที่ดีขึ้นมาจากกองทุกข์สาหัสสากรรจ์

ฉันคิดว่ามันเป็นชะตากรรม
ก็ได้แต่คิดแค่นี้
มนุษย์คนใดที่ลงมือใช้มีดกรีดและทิ่มแทงเข้าไปถึงร่างกายของมนุษย์อีกชีวิตหนึ่งได้
ย่อมต้องได้รับการชดใช้กรรมนั้นอย่างเท่าเทียม
ไม่ได้เป็นการแก้แค้น
นั่นคือการลงโทษในการทำความเลว..

ไม่สมควรที่จะปล่อยให้เป็นเยี่ยงอย่าง
ถึงขนาดลงมือทำร้ายคนเป็นๆจนตายไปต่อหน้ามีทั้งเลือด
เสียงร้องที่เจ็บปวดเหลือแสน กับเสียงร้องขอชีวิต

การฆาตกรรมโดยเพื่อหวังแต่ทรัพย์นั้นมันผิดบาปมาก
ถามพวกที่ออกมาปกป้องคัดค้านการลงโทษที่สมควรแล้วนั้น
จิตใจทำด้วยอะไร
ใครก็ตามที่ออกมาปกป้องฆาตกร
คนเหล่านั้นคงมีจิตใจคล้ายกัน

อ้างสิทธิมนุษย์ชน..
คนที่ถูกฆาตกรรมอย่างทารุณและเป็นผู้บริสุทธิ์
มีสิทธิ์เรียกร้องความตายคืนมาได้มัย

ช่วยหยุดพวกอ้างสิทธิมนุษยชนเพื่อผลประโยชน์ทางอื่น
โดยช่วยกันแชร์กันไปให้มาก
ความตายของแม่จะมีประโยชน์ต่อชีวิตผู้บริสุทธิ์
ที่ยังอาจจะเจอการฆาตกรรมเลือดเย็น
ถ้ามีพวกอยากให้กฎหมายปกป้องอ่อนข้อต่อ ฆาตกร

ที่มาจาก FB Maynart Nantakwang