เปิดจดหมาย ‘ครูบาบุญชุ่ม’ บอกมีภัย 3 ประการที่น่ากลัว ขอให้มีสติ!

ขออวยพร ให้มี ทาน ศีล ภาวนา ที่ได้ถวายข้าวน้ำ อาหาร ดอกไม้ ผลไม้ กล้วย อ้อย ส้ม ฟาด หวาน เผ็ด ขม ทุกๆสิ่ง ที่ได้ร่วมบารมีกับ เรา พระครูบาพ่อศีลธรรมบุญชุ่ม ขอให้บุญทั้งหลายได้กลับไปปกปักรักษาลูกหลานทั้งหลาย ให้อยู่ดีมีสุข ให้เจริญรุ่งเรือง ให้มีความสุขทั้งทางโลกและทางธรรมด้วยเทอญ 

อ่อ กาสะ วันนี้เป็นวันดีเป็นมงคล เราพระครูบาพ่อบุญชุ่ม ขอเมตตาธรรมะถึง ศรัทธาลูกศิษย์ทั้งหลาย ให้ได้รับรู้เหมือนกันทุกๆคนด้วยเทอญ

อันว่าสัตว์เกิดมาในโลกนี้ มีทุกข์เหมือนกันทั้งนั้น เป็นไปตามกุศล และ อกุศล ของใครของมัน

เราพระครูบาพ่อ มีสติ อยู่ทุกขณะ ไม่มีเรื่องทุกข์ร้อนใจอันใด ไม่อยากได้อะไร ไว้ใจเป็นกลาง โลภะ โทสะ โมหะ มานะตัญหาอวิชา อุปทาน ก็ เบาบาง จางหาย เห็นถึง ขณิกมรณะ ขณิกนิพพาน เห็นในสภาวะธรรม ทั้งหลายเป็นธรรมะสอนใจ เราอยู่ทุกขณะลมหายใจเข้าออก

ธรรมะที่แท้จริง คือ ธรรมะสัจจะ ทุกสิ่งในโลกล้วนสอนใจเราทั้งสิ้น หากว่าปัญญาญาณ มีศรัทธา มีวิริยะ ปฏิบัติตาม สติปัฏฐานสี่ หากเราปฏิบัติตามคำสอนองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ก็จะถึงซึ่งพระนิพพาน ดังนี้แล

เราพระครูบาพ่อ ไม่อยากเกิดอีกแล้วในโลก เพราะ การเกิดก็เป็นทุกข์ แก่ก็เป็นทุกข์ เจ็บก็เป็น ตายก็เป็นทุกข์ ในโลกไม่อะไรสุขแท้แน่จริง เราเกิดมาเป็นแขกของโลกชั่วคราวเท่านั้น อีกไม่นานเราก็จะตายคืนสู้ธรรมะชาติ จะได้หลับตาลาจาก บ้านเรือน พ่อแม่ พี่น้อง ลูกหลาน เมียผัว จะได้ทิ้งไว้แค่นั้น มีแต่ กุศล ทางดี อกุศลทางบาป จะติดตามเราไปชาติหน้า หากเรายังสร้างบารมีไม่พอที่จะนิพพาน จะต้องกลับมาเวียนว่ายตายเกิดในวัฏสงสาร หาที่สุดมิได้

เราพระครูบาพ่อ ได้มาอธิฐาน ภาวนาที่ในถ้ำเมืองแก๊ส นี้ สุขกายสุขใจดี ได้ภาวนา ได้พักผ่อนกายใจ อายุเราก็เฒ่าแก่แล้ว อีกปีกว่าอายุก็จะถึง 60 ปีแล้ว อายุจะยาวนั้นแค่ไหนไม่มีใครรู้ เอาบุญกุศลเป็นที่ตั้ง คนเราไกล้ถึงความตายมาทุกวันแล้ว วันเวลาไม่รอใคร เมื่อยังมีลมหายใจอยู่ให้รีบสร้างบารมีของใครของมัน เราได้เห็นนิมิต หลายอย่าง มีเรื่องดีทั้งหมด ได้อยู่กับธรรมะชาติในป่าไม้ และสัตว์ นก หนู กา ไก่ป่า นกยุง ลิง เห็น กระรอก ไหน่ เสือ มาอยู่พึ่งบารมีเรา ได้เลี้ยงเขาเหมือนดังลูกหลานเรา อยู่กับ นกหนูตามธรรมชาติ 

ทุกสิ่งเป็นธรรมะสอนใจทั้งสิ้น อันว่าธรรมะต้นไม้ ดอกไม้ ดอกหญ้า ป่าไม้อันเขียวขจี น้ำ หิน ดิน ผา ถ้ำ มีค่ายิ่งแล้ว เป็นที่พักพิงสบายใจ มองดูทางไหนก็สบายใจที่สุด เสียงนกร้อนดังไปทั่วดอย เสียงไก่ป่าขัน และเสียงฟานป่า เสียงน้ำรินไหลใสเย็นเห็นเม็ดทราย อยู่ทุกวัน ได้เมตตาภาวนาอยู่ทุกเช้า ค่ำ สบายใจยิ่งนัก อันว่าวันเวลาพ้นไปไวมาก เหมือนสายน้ำที่ไหลผ่าน อีกสองปีแล้ว จะเต็มสามปีแล้ว รูป นาม ก็แก่เฒ่าแล้ว เส้นผมก็ออกยาว ตาก็ฝ้าฟางแล้ว ฟันก็หลุด หนังก็เหวี่ยวแห้งมาแล้ว เป็นสังขารธรรม อะไรก็ไม่เที่ยงแท้แน่นอน แต่ใจเมตตาเป็นที่สุด ในผีสางสัตว์คน สัพพะสัตว์ทั้งหลาย หาที่สุดมิได้ มีใจกว้างเมื่อดังท้องฟ้า อันนี้แล