เมื่อไม่นานนี้เว็บไซต์ต่างประเทศได้มีการนำเสนอเรื่องราวของชายหนึ่งท่านหนึ่ง โดยเขาออกมาเล่าว่า.. ผมเกิดในหมู่บ้านชนบทเล็กๆ มีฐานะยากจนทำไร่ทำนาเพื่อเลี้ยงชีพ หลังจากจบม.ปลายก็ต้องไปหางานทำแล้ว แม้จะได้เงินเดือนไม่กี่พันบาท ก็ต้องทำเพื่อแบ่งเบาภาระครอบครัว
หนุ่มแต่งงานกับ สาวพิการ ที่ไม่เรียกสินสอด-มีเงินให้อีกแสน แต่หลังแต่งงานเขากลับตัดสินใจพลาดครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิต!
ตอนผมอายุ 25 ปีพ่อเกิดอุบัติเหตุ จนทำให้ต้องรักษาตัวและกลับมาทำงานเหมือนเดิมไม่ได้ ต้องนั่งรถเข็นไปตลอดชีวิต แม่ผมได้แต่ร้องไห้เสียใจ ตอนนี้จากที่ลำบากอยู่แล้วก็ลำบากกว่าเดิมอีก เพราะต้องนำเงินมารักษาพ่อ
เพื่อนของแม่คนหนึ่งได้แนะนำให้ผมรู้จักกับเสี่ยวหมิน ตอนผมเจอเธอครั้งแรกผมก็รู้สึกว่าเธอน่ารัก แต่พอเธอลุกขึ้นยืนแล้วเดิน จากท่าเดินของเธอ ผมรู้ทันทีว่าขาของเธอไม่ปกติเหมือนคนทั่วไป เธอเดินกะเผลกขาเหมือนคนพิการ ตอนหลังถึงได้ทราบว่าเธอมีอาการผิดปกติแบบนี้มาตั้งแต่เกิด แต่พอได้คุยกันรู้จักนิสัยกันผมก็รู้สึกชอบเธอ จนตัดสินใจขอเธอแต่งงาน แม่ของเธอดีใจที่เธอจะได้ออกเรือนจึงไม่ได้เรียกร้องสินสอดจากผม แถมยังใจดีให้เงินเราอีก 100,000 เพื่อสร้างครอบครัว
หลังจากแต่งงานเสี่ยวหมินย้ายเข้ามาอยู่กับผม เธอช่วยดูแลเรื่องงานบ้านงานเรือนเป็นอย่างดี และยังดูแลพ่อผมอย่างไม่รังเกียจ ทำให้ผมและแม่มีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น ผมก็รู้สึกมีความสุขมาก
จากนั้นไม่นานลูกพี่ลูกน้องผมชวนเข้าไปทำงานในเมือง เพื่อที่จะหาโอกาสได้งานดีๆ เงินเดือนดีๆ ผมตัดสินใจไปทำ เพราะคิดว่านี่เป็นโอกาสที่จะทำให้ชีวิตความเป็นอยู่ของผมดีขึ้น
ผมเข้าเมืองไปสามปีเก็บเงินได้ก้อนหนึ่งจึงได้กลับมาที่บ้านนอกอีกครั้ง ภรรยาผมดูแลพ่อแม่ผมอย่างดีแต่ด้วยความที่ผมไม่ได้เจอเธอนาน แล้วตอนนี้ผมก็มีเงินมากกว่าก่อน ทำให้ผมไม่หลงเหลือความรู้สึกอะไรกับเธอเลย วันนึงผมดื่มเหล้าจนเมา เผลอพูดกับเธอไปว่าอยากจะหย่ากับเธอ เธอไม่พูดอะไรแต่เก็บข้าวของ ร้องไห้ออกจากบ้านไป เธอกลับไปหาพ่อแม่เธอ ผมก็คิดว่าจบแบบนี้ก็ดี ผมจะได้หาผู้หญิงดีๆปกติเหมือนคนอื่น มาแต่งงานใช้ชีวิตอยู่กับผม
หลังจากหย่ากับภรรยาแล้ว ชาวบ้านก็ต่างเอาไปพูดกันว่าผมเป็นคนแล้งน้ำใจ พอตัวเองมีเงินแล้วก็ทิ้งเมียพิการที่เคยดูแลกันมา และนั่นทำให้ไม่มีผู้หญิงคนไหนยอมคบกับผม
ที่มา LIEKR