น่าชื่นชม หมอกัดฟันข่มเจ็บ ต่อนิ้วคนไข้ นาน 5 ชม.ไม่สนแผลที่มือตัวเอง
เรื่องนี้เป็นเรื่องเล่าโดย ผู้ใช้เฟซบุ๊ก Ping Aranyapala ซึ่งเป็นของ นพ.ดุลยณัฐ อรัณยะปาล หรือ หมอปิง แพทย์ผู้เชี่ยวชาญเฉพาะทางศัลยกรรมตกแต่ง และแม็กซิโลเฟเชียล โรงพยาบาลพญาไทศรีราชา โพสต์ภาพและข้อความเล่าว่า ตนเองโดนมีดบาดขณะทำครัว จำไม่ได้เหมือนกันว่าเคยโดนครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ แต่มันเจ็บได้ใจจริงๆ และเลือดออกเยอะมาก จึงโทรบอกภรรยาให้พาไปเย็บแผลที่ห้องฉุกเฉิน
"เมื่อวานผมโดนมีดบาดขณะทำครัวครับ จำไม่ได้เหมือนกันว่าเคยโดนครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ แต่มันเจ็บได้ใจจริงๆ ผมตกใจที่เลือดออกเยอะเลยผมรีบโทรบอกภรรยาให้พาไปเย็บแผลที่ห้องฉุกเฉิน แต่จุดพี้คไม่ใช่ตรงนี้ครับ ฮ่าๆ
ขณะกำลังเดินเข้าบ้านมาทานข้าวที่เตรียมไว้ โทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น....เป็นสายจากห้องฉุกเฉิน ผมเองก็นึกว่าผมอาจจะลืมของอะไรไว้รึเปล่า หรือจะลืมจ่ายตังค์ (ฮา...)
"อาจารย์คะ .... มีผู้ป่วยนิ้วขาดสามนิ้วมาค่ะ อาจารย์มาดูได้ไหมคะ?"
ก่อนที่ผมจะให้คำตอบ...
"คนไข้ไปรพ.ใกล้เคียงมาก่อนแล้วค่ะ แต่ไม่มีหมอที่รับต่อนิ้วค่ะ"
อืม... ผมมองมือซ้ายของผมที่เป็นแผลมีดบาดที่นิ้วโป้งและผมกำลังใช้มันจับส้อมอยู่ แม้ผมจะรู้สึกปวดที่นิ้ว แต่พอนึกไปถึงคนไข้ที่อยู่ที่ห้องฉุกเฉินเค้าคงจะใจเสียและเจ็บกว่าผมหลายเท่านัก ผมไม่ลังเลที่จะตอบกลับไปว่า...
"ขอสิบห้านาทีครับ เดี๋ยวผมไป......"
"จะไหวหรือพี่ปิง พี่จะผ่าได้ยังไง พี่ไม่เจ็บหรือ?แล้วจะล้างมือเข้าเคสยังไง?" นุชถามด้วยความเป็นห่วง
"ไหวสิ พี่จะทากาวกันน้ำก่อน แล้วเดี๋ยวทานยาแก้ปวดเอา พี่อยากไปช่วยเค้า"
นุชยิ้มให้ผมก่อนจะบอกว่า "ตามใจพี่ค่ะ...งั้นให้น้องขับรถไปส่งนะ "
การบาดเจ็บของคนไข้เป็นแบบนิ้วมือโดนบดและกดทับทำให้การผ่าตัดจะต้องยากขึ้นไปอีกขั้น
"ไหวไหมปิง" ....อาจารย์สุเมธ Sumet Wongphim คุณหมอดมยาคนเก่งถามผมด้วยความห่วงใย ผมพยักหน้าแล้วตอบไปอย่างมั่นใจ "สบายครับแผลแค่นี้เอง "
ตลอดระยะเวลาห้าชั่วโมงที่ทำการต่อนิ้ว ผมเจ็บนิ้วตัวเองเป็นระยะๆ แต่ด้วยทุกๆเหตุผลที่ผมอยากให้การผ่าตัดสำเร็จผมเลยเลิกสนใจความเจ็บนั้น...
และแล้ว....03.15 น.การเย็บปมเส้นสุดท้ายของเส้นเลือดเส้นที่5ที่ผมต่อไปก็เสร็จสิ้นลง นิ้วกลับมาเป็นสีชมพูสวยงาม พร้อมกับรอยยิ้มของผมที่ซ่อนอยู่ใต้ mask
ขอบคุณทุกๆสิ่งที่เกี่ยวข้องที่ทำให้เราได้สามารถเก็บนิ้วของคนไข้เอาไว้ได้