ขอโพสต์บ้าง! ดี นิติพงษ์ วอนผู้ใหญ่ทบทวนจัดงานวันเเม่ เพราะสร้างเเผลในใจเด็ก
ล่าสุด ดี้ นิติพงษ์ ห่อนาค ได้โพสต์เเสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ ระบุข้อความว่า
เริ่มเห็นด้วยกับอีกหลาย ๆ คน...เรื่องเด็กที่สะเทือนใจในวันแม่..วันพ่อ
ที่จริงก็คิดในใจมาหลายปีมากแล้ว..แต่ก็ได้แต่นึกอยู่ในใจ..
เมื่อฉันเป็นเด็ก รุ่นราวคราวเดียวกับแม่ประไพพ่อทิดเอิบนั่นแหละ..
ไม่เคยมีจัดงานวันพ่อวันแม่อะไรแบบนี้...
การแสดงความรักของลูกกับพ่อแม่...ยังเป็นแบบตูดหมึก...
พ่อแม่หาเลี้ยง ส่งลูกเรียน อบรม มีตีมีด่า....
รุ่นเบบี้บูมนี่...มีลูกแปดคนนะ...น้อยกว่านี้ไม่ได้....
ไปส่งลูกทุกเช้า เอาข้าวใส่กล่องข้าวให้ลูก...ซื้อขนมให้กินตอนกลับจากโรงเรียน...
ไม่หลับไม่นอน..เวลาลูกเจ็บป่วย...
ไม่พูดอะไรสวยๆ...แต่ก็ไม่พูดอะไรแย่ๆให้ลูกรู้เมื่อเวลาลำบาก...
แม่ฉันอุ้มฉันข้ามถนนจนฉันแปดขวบ... แต่แม่ไม่เคยกอดแบบฝรั่ง
ฉันไม่เคยกราบเท้าพ่อแม่เลย...
มีแต่เหยียบพ่อแม่...
จะไปวิ่งเล่นกับเพื่อนก็ไม่ได้...พ่อแม่..สั่งให้มาเหยียบ ส่วนใหญ่จะให้เน้นที่บั้นเอว กับสะบัก...
พ่อแม่ลูกในยุคฉัน...รักกันแบบนี้...ไม่กอดแต่อุ้ม...ไม่กราบแต่เหยียบให้...
มาถึงยุคที่โรงเรียนต้องจัดงานวันพ่อวันแม่..
พวงมาลัยดอกมะลิ กราบเท้า...ก็ดีงามอยู่
แต่นึกถึงว่า ถ้าเป็นแม่ฉัน แม่ฉันจะขำ...คงจะพูดว่า
"มึงจะทำอะไรลูก...พวงมาลัยอะไรของมึง เสียเงินเสียทอง..มากราบเกริบอะไร...มึงถูบ้านหรือยัง..."
........
........
ยุคเปลี่ยน มีรูปแบบใหม่ ๆ หลายอย่าง...
มีรูปแบบการจัดงานวันแม่...วันพ่อ...ในโรงเรียน
ขยี้อารมณ์...
มีทั้งน่าชื่นชมและน่าเป็นห่วง...
สังคมสมัยใหม่ สถิติพ่อแม่หย่าร้างเกือบครึ่ง...
การขยี้อารมณ์แบบนี้...จึงมีเด็กจำนวนมาก...อึดอัด สะเทือนใจถ้า
ไม่มีแม่ ไม่มีพ่อ มาโรงเรียนให้กราบด้วยพวงมาลัยดอกมะลิเหมือน
เพื่อนคนอื่นๆ...
อยากให้กระทรวงศึกษาธิการทบทวนเรื่องนี้ และระดมสมอง..ช่วยกันแก้ปัญหาที่ไม่สำคัญทางเศรษฐกิจแต่สำคัญทางวิญญาณเช่นนี้...
ในเมื่อมีวันแม่ วันพ่อ...แล้ว...ซึ่งดีงาม
แต่จะทำอย่างไรไม่ให้เป็นแผลกับเด็กอีกจำนวนมาก...
เขียนแล้ว..คิดถึงแม่แฮะ..
แม่ลูกเพิ่งมากอดกันเป็นก็ตอนที่ลูกแก่แล้ว...และแม่แก่มาก..
แม่อุ้มลูกไม่ไหวแล้ว...
และแม่คงไม่อยากให้ลูกเหยียบบั้นเอวแล้ว...
และวันนี้...ฉันก็เริ่มอยากให้ลูกเหยียบบ้าง...แต่มันเหยียบไม่เป็น...