อยากจะแชร์ประสบการณ์ ที่ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้น
เมื่อ วันที่ 19/5/59 นุ้ยซึ่งเป็นคุณแม่ลูก2 ได้ไปส่งลูกไปรร.ตามปกติ คนโตป.1/คนเล็ก อ.1 (ชื่อน้ำชา)
รร.เลิกเรียน14:45 แต่จะปล่อยให้ผู้ปกครองรับได้ 14:35 ซึ่งปกตินุ้ยจะไปรอลูกตั้งแต่14:00 น.ทุกวัน แต่วันนี้รถติดมาก เลยทำให้ไปรับช้า เวลา 14:50น.ซึ่งเด็กเริ่มน้อยแล้ว กลัวลูกรอนาน ให้คุณยายลงรถไปรับก่อน โดยใช้บัตรรับนักเรียนที่ผู้ปกครองต้องมี ประมาณ5นาที ยายโทรมาบอกว่า น้ำชามีคนรับไปแล้ว ใจแม่หล่นตุ๊บเลย มือสั่น รีบลงจากรถ วิ่งไปทั้งๆที่ยังไม่ได้ล๊อครถ
ไปถามครูที่ส่งเด็ก บอกมีผู้ชายแก่ มารับไป พยายามถามเราว่าเราให้คุณตา คุณปู่มารับรึเปล่า ซึ่งไม่มีทาง เพราะแม่เป็นคนส่ง-รับคนเดียว ทุกวัน ไม่เคยให้ใครมารับแทนวินาทีนั้น ความรู้สึกของแม่เคว้งมาก หาคำตอบจากใครไม่ได้เลย ยืนอยู่ตรงนั้นมีบุคลากรของโรงเรียน 6-7คน ทำหน้ามึน งง
แม่:แล้วยังไงคะ ให้เรารออะไร ใครจะตอบเราได้
ครู:คุณแม่ใจเย็นๆก่อนนะคะ
แม่:ใจเย็น!$€¥#%^*
อยากได้คำตอบคะว่าใครรับเด็กไป
เค้ารับไปได้ยังไง ทำไมคุณครูไม่ตรวจสอบ
ครู:ถามน้องแล้วว่าคนนี้ใช่มั้ย (เด็กบอกใช่)
(แต่ครูไม่ดูป้ายว่าใช่จริงหรือไม่)
แม่:.....ยืนเอ๋ออ....รอประมาน30วิ
แม่:แล้วยังไงคะ ตอนนี้ต้องทำยังไงค่ะ ใครจะให้คำตอบได้ ป่านนี้เด็กไปถึงไหนแล้ว
ครู:ต้องรอหัวหน้าอะคะคุณแม่
แม่:รอหัวหน้า?฿&@$>€¥..ยืนเอ๋ออ
แม่;ต้องแจ้งความนะคะ
ครู:รอก่อนนะคะคุณแม่
แม่:เด็กหายทำไมครูไม่ดูกล้องวงจรคะ
ขอดูกล้องคะ ตอนนี้
ครู:กำลังเช็คอยู่คะ รอหัวหน้าก่อนนะคะ
แม่:ยืนงงอีกแล้ว( คือไม่มีใครให้คำตอบได้)
สุดท้ายหัวหน้ามา พาไปห้องผอ.ช่วยกันดูกล้องวงจร
สิ่งที่เจอ:ชายแก่รูปร่างท้วม อายุประมาณ65-70 เดินพาน้ำชาลงบันไดลงมา
ชายผู้นี้เดินขากะเผลกๆ เดินอย่างช้าๆ
ไล่ดูตามกล้องว่าเดินไปไหนบ้าง
ช่วงเวลาดูกล้อง เกือบ2ชม.เพื่อจะหาว่าชายผู้นี้คือใคร
ระหว่างดู:แม่ร้องไห้สลับกับหยุด เพื่อตั้งสติและคิดว่าลูกจะอยู่ไหน ตามองหา นั่งไม่ติด
ใจคิดว่าลูกจะเป็นยังไง คืนนี้ถ้าไม่เจอลูก แม่ต้องบ้าแน่ๆทุกคน คุณปู่ ยา ตา ยาย พี่ ป้า น้า อา หลานๆ มาพร้อมกันหมด ทุกคนก็คงใจสลายเหมือนกัน ทุกคนทำทุกอย่างที่ทำได้ ติดต่อประสานงานกับทุกหน่วย ย่ากับยาย บนบานสานกล่าวกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์
เวลา 17:30น.เสียงวอในห้องดังขึ้น ว่าเจอน้องแล้ว ทุกคนในห้องปรบมือดีใจแต่แม่คนนี้ปล่อยโฮออกมาโดยไม่รู้ตัวคือโล่งมาก ดีใจที่สุดในชีวิต รีบวิ่งไปหาลูกคำแรกที่ลูกพูดกับแม่คือ"แม่ร้องไห้ทำไมอะ"
แม่พูดไม่ออก น้ำตาไหลไม่หยุดหลังจากสอบถามคุณตาที่รับไปบอกว่า หลานตาชื่อพัดชา แล้วตัดผมทรงเดียวกันกับน้ำชา พอครูมาส่งก็ไม่ได้มองหน้าหลาน จับมือเดินออกไปเลยแล้วไปรับพี่สาวของน้องอีกรร.นึง
พอพี่ใกล้จะเลิกเรียนพิเศษ5โมงน้ำชาเริ่มร้องไห้ คุณตาคิดในใจปกติมันไม่ร้องไห้ ทำไมวันนี้มันร้อง
พี่สาวเดินขึ้นรถมาบอกตาว่า"นี่ไม่ใช่น้องหนู"เท่านั้นละคุณตารีบมาส่งที่เดิมคือแม่และป๊า ใจสลายเลยตอนนั้นพอเจอแล้ว ผอ.รร.ก็มานั่งคุยกับทุกคน ยอมรับความผิดของรร.และบุคลากร ผอ.ท่านขอยอมรับผิดแต่เพียงผู้เดียว และจะปรับการรับนักเรียนให้เข้มงวดขึ้น เรียกประชุมด่วนใจจริงแม่ก็อยากจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด
เหตุการณ์ครั้งนี้เราจำจนวันตาย *เรายังโชคดีที่แค่รับเด็กผิดคน แต่ถ้าเป็นพวกลักเด็กจริงๆละ แม่จะอยู่ได้ยังไงทางรร.ไม่ได้แจ้งว่าจะรับผิดชอบยังไงกับเหตุการณ์ครั้งนี้ เพียงแต่ขอโทษ#ไม่เคยคิดว่าเหตุการณ์แบบนี้จะเกิดกับรร.ที่เราคิดว่าดีที่สุดที่จะให้ลูกเราเรียนอยากฝากคุณครูที่ส่งน้องอยากให้ใส่ใจสักนิด/เสียเวลาสักหน่อย ในการตรวจสอบไม่อยากให้เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีกไม่ว่ากับใคร บอกเลยมันเหมือนตายทั้งเป็นมีถามกันเยอะว่าหลานตาตัวจริงไปไหนน้องก็นั่งรอในห้องที่ให้เด็กรอผู้ปกครองนั่นละคะ รอจนตามา17:30
จากกรณีนี้ ผู้อำนวยการโรงเรียนได้กล่าวขอโทษและขอยอมรับผิดแต่เพียงผู้เดียว และจะปรับการรับนักเรียนให้เข้มงวดขึ้น แต่ทางโรงเรียนไม่ได้แจ้งว่าจะรับผิดชอบยังไงกับเหตุการณ์ครั้งนี้
อย่างไรก็ตาม หลังเรื่องราวดังกล่าวถูกแชร์ออกไปในโลกออนไลน์ ชาวเน็ตจำนวนมากต่างเข้ามาแสดงความยินดี ที่เรื่องจบลงด้วยดี พร้อมตำหนิความไม่รอบคอบของครูและโรงเรียน พร้อมบอกว่าหากคุณตาคนที่มารับเด็กไป ไม่ใช่แค่มารับผิด แต่เป็นมิจฉาชีพ อาจเกิดเรื่องน่าเศร้าขึ้นกับครอบครัวนี้ก็เป็นได้
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
