เปิดใจน้องวิว บ้านไร้เน็ต กางร่มเรียนออนไลน์กลางป่า แม่สุดภูมิใจ

น้องวิว เล่าว่า เมื่อรู้ว่าต้องเรียนออนไลน์ ก็พยายามเดินหาว่าตรงไหนพอจะมีสัญญาณเน็ตมากพอที่จะเรียนออนไลน์ได้ จนพบว่าที่เชิงเขาหลังบ้าน พอจะมีสัญญาณเน็ตอยู่บ้าง แม้ว่าจะไม่เสถียร หลุดบ้าง ดีบ้าง แต่ถือว่าเป็นจุดที่ดีที่สุด ที่พอเรียนได้

จากนั้นพ่อจะยกโต๊ะไม้ตัวใหญ่ไปให้ แล้ววางโต๊ะญี่ปุ่นเพื่อวางหนังสือและไอแพดให้เรียนออนไลน์ได้สะดวก แต่ตรงนั้นไม่มีร่มไม้เลย ทำให้เวลาเรียนออนไลน์จำเป็นต้องกางร่มเรียนไปด้วย เพื่อให้เห็นหน้าจอไอแพดและให้บรรเทาความร้อนไปได้บ้าง แต่ก็ยังร้อนอยู่ดี พอเรียนจบวิชาหรือถึงเวลาพักเที่ยง จึงจะเดินกลับมากินข้าวที่บ้าน พอถึงคาบเรียนช่วงบ่ายก็จะเตรียมหนังสือและอุปกรณ์ขึ้นไปเรียนใหม่

สำหรับหนูมองว่า เป็นอุปสรรคที่ไม่ได้ลำบากจนเกินไป จนทำให้เรียนไม่ได้ มันร้อนและเหนื่อยจริง แต่ก็ไม่นานก็หายถ้าเทียบกับความรู้ที่จะได้จากการเรียนหนูยอมได้ และไม่อยากปล่อยเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์ อาจจะต้องลำบากกว่าคนอื่นนิดหน่อย แต่เมื่อเทียบกับความรู้ที่จะได้ติดตัวไปตลอดชีวิต หนูมองว่ามันคุ้มค่ามากกว่า

บางวันมีปัญหาเรื่องสัญญาณเน็ต จู่ๆก็หลุดจากโปรแกรม บางทีกำลังส่งงาน ส่งการบ้านต้องลุ้นว่าจะส่งเสร็จมั้ย จนบางทีครูก็ต้องถามว่าน้องวิวหายไปไหน เพื่อนๆ และครูก็จะโทรมาถามบ้าง จนเป็นที่ที่รู้กันว่าสัญญาณไม่ดี บางวันเรียนไป ลุ้นไป ยอมรับว่าอยากให้เปิดเรียนตามปกติโดยเร็วที่สุด และได้กลับไปเรียนที่ห้องเรียนมากกว่า

เป็นเด็กที่มีความตรงต่อเวลา ไม่ว่าการเรียนหรือทำกิจกรรม แม้ว่าบ้านจะอยู่ห่างไกล แต่ก็ไม่เป็นอุปสรรค ผู้ปกครองก็เป็นส่วนสำคัญในการสนับสนุนทั้งด้านวิชาการและกิจกรรม ส่วนน้องช็อปเปอร์ น้องชาย ก็เป็นเด็กเรียนดีเช่นกัน และทั้งสองคน เป็นนักเรียนทุนพระราชทานพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเรียนออนไลน์

สำหรับความช่วยเหลือนั้น คือปัญหาด้านสัญญาณเน็ตเบื้องต้นทราบว่า มีตัวขยายสัญญาณจำหน่าย ขณะนี้สั่งการให้ฝ่ายเทคโนโลยีตรวจสอบข้อมุลรายละเอียด ถ้าสามารถใช้ได้จริง ทางโรงเรียนจะจัดหาให้ สำหรับน้องวิวและน้องช็อปเปอร์นี้ ถือเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับนักเรียนคนอื่น ยังมีนักเรียนที่เขามีความยากลำบากที่พยายามขวนขวายที่จะเรียน ขอให้นักเรียนสนใจที่จะเรียนแม้จะมีสถานการณ์โควิด