เปิดเส้นทางรัก 13 ปี ทายาทโค๊ก ภูมิ สารสิน & อลีนา  เปี่ยมกุลวนิช

"กระทั่งผมไปเรียนต่างประเทศที่ Babson College สหรัฐอเมริกา ส่วนแพรเรียนอยู่ที่ Shrewsbury กรุงเทพฯ  ถึงอยู่ห่างกัน แต่ก็เป็นความสัมพันธ์ที่ดีมาโดยตลอด เรียกว่าระยะเวลากว่าครึ่งของความสัมพันธ์  เราอยู่ห่างไกลกันจนชิน"

อีกฝ่ายจึงย้ำว่า "แพรเองก็คิดว่าที่เรายังคบกันและผ่านช่วงนั้นมาได้ เป็นเรื่องของ ‘โชค' จริงๆ  เพราะถึงเราจะไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกัน แต่เวลามีอะไร แพรจะนึกถึงเขาเป็นคนแรก ชอบโทร.ไปเล่าเรื่องนั้นเรื่องนี้ให้เขาฟัง"

อะไรทำให้รู้สึกคลิกกันลงตัวทั้งที่อยู่ห่างกันขนาดนั้น? นี่คือคำถามจากแพรว ซึ่งก็ได้รับคำตอบจากฝ่ายชายว่า  "อาจเพราะเราโตมาด้วยกัน  จึงมีทัศนคติคล้ายกัน  รวมถึงชอบทำกิจกรรมเหมือนกัน เช่น ชอบปีนเขา ดำน้ำ  เล่นสกี เดินป่า และไปนั่งชิลตามสถานที่สวยๆ ประมาณว่าไปนั่งกัน 2 ทุ่ม กลับ 4 ทุ่มต้องบอกว่าผมค่อนข้างเอาแต่ใจตัวเองพอสมควร แต่แพรก็อดทนกับผมได้ และช่วยซัพพอร์ตในสิ่งที่ผมขาด เช่น ผมจะเป็นคนเยอะเกี่ยวกับเรื่องที่กินที่เที่ยว คือทานได้ทุกอย่างนะ ไม่ต้องแพงก็ได้ แต่ต้องอร่อย สะอาด และดีต่อสุขภาพ"

คุณแพรช่วยขยายความต่อ "พี่ภูมิไม่ทานอาหารฟาสต์ฟู้ด อาหารสำเร็จรูป ผลิตภัณฑ์แปรรูป หรือเบเกอรี่เลย  ขณะที่แพรทานฟาสต์ฟู้ดหรือเบเกอรี่บ้าง ตามประสาผู้หญิง เพราะฉะนั้นเวลาถามกันว่ากินอะไรดี  แพรยกให้พี่ภูมิตัดสินใจ เขาอยากกินอะไรแพรไม่ขัด แล้วค่อยแอบไปกินของที่ชอบหรือ อยากกินทีหลัง (หัวเราะ)"

"ความที่คบกันมานาน ก็ต้องอดทนและปรับตัวไปด้วยกัน อะไรที่ยอมได้ก็ยอม อย่างเรื่องไหนที่พี่ภูมิซีเรียส เช่น เขามีเป้าหมายในชีวิตว่าจะทำอะไร เมื่อไหร่เราก็ตามใจปล่อยเขาไป กลับกันเรื่องไหนแพรซีเรียส พี่ภูมิก็ปล่อยให้แพรตัดสินใจเอง เพราะเราเชื่อในการตัดสินใจของกันและกัน"

"คุณภูมิเล่าโมเมนต์ขอแต่งงานว่า "ที่ผ่านมาเราคุยเรื่องแต่งงานกันมาบ้างแล้ว ซึ่งผมไม่โรแมนติก ไม่ชอบทำเซอร์ไพร้ส์ แทบจะไม่เคยเซอร์ไพร้ส์แพรเลยด้วยซ้ำ พอจะขอแต่งงานจึงอยากทำอะไรพิเศษให้เขาหน่อย"

"ต้นปี 2563 เราไปเที่ยวนิวยอร์กด้วยกัน มีน้องพิม (มทินา) น้องสาวแพรไปด้วย ช่วงนั้นสวนสาธารณะเซ็นทรัลพาร์คกำลังสวย ระหว่างที่เราออกไปเดินเล่นด้วยกัน แพรคงรู้สึกได้ว่าผมดูแปลกๆไป เวลาเดินก็เกร็งๆ เดินวนไปวนมา จนเขาสงสัยจึงถามว่าเป็นอะไร ผมก็ตอบไปว่าพยายามหาจุดสวย ๆ ของสวนสาธารณะเพื่อจะได้มีมุมถ่ายรูปดีๆ  ทั้งที่ปกติผมเกลียดการถ่ายรูปมากๆ เดินจนใกล้จะออกไปยังพิพิธภัณฑ์ The Met อยู่แล้ว ผมก็ยังหาที่เหมาะๆไม่ได้ในที่สุดตัดสินใจขอแพรแต่งงานในสวนนั้น โดยให้น้องพิมช่วยถ่ายรูป  ผมบอกแพรว่า ‘แต่งงานกันไหม'  แล้วหยิบแหวนออกมา  โดยที่ไม่ได้คุกเข่าหรือทำท่าสวีตอะไร  เขาก็ตกใจ  ถามผมว่าพูดจริงเหรอ  แล้วก็ยื่นมือมาให้พร้อมกับบอกว่า ‘สวมสิๆ' ผมกับน้องพิมเตรียมจะซึ้ง เพราะคิดว่าเขาต้องมีโมเมนต์ร้องไห้หรือน้ำตาคลอบ้างแหละ  พอเขาตอบอย่างนี้...หมดกัน กระทั่งพวกเราเข้าไปเดินกันในThe Met ได้15 นาที  แพรถึงค่อยร้องไห้"  เขาเล่าขำๆ"