-เรา เข้าใจนะว่าเธอมาเป็นกลุ่มๆ เธอเรียนโรงเรียนหรูๆ แต่ทำไมเธอมองเรา ว่าเราแบบนั้นละ พูดเสียงดังแบบนั้นละ นินทาเราพูดเบาๆก็ได้ เธอพูดเสียงดังทั้งกลุ่มจนคนอื่นมองเราหมด
ตอนนั้นเรากำลังโทรศัพท์กับแม่อยู่.....เรายืนอยู่ข้างๆกลุ่มใหญ่ๆกลุ่มนึง ได้ยินเสียงดังๆมาจากกลุ่มใหญ่ข้างๆพูดขึ้นมาว่า.....
A : มึงๆ ดูอีข้างๆมึงดิ สกปรก กูไม่อยากเข้าใกล้ เหม็น มึงดูมันแต่งตัวดิ เรียนมหาลัยเซเว่น สกปรก
B : มึงๆขยับมา เดียวจะอ้วก มึงดูกระเป๋ามันดิสกปรกขาดๆมีสนิม??
(และกลุ่มพวกนั้นก็หัวเราะ)
A : เออตัวก็ดำรองเท้าก็ขาดสกปรก ดูใส่ถุงเท้าดิข้อต่ำๆสงสัยไม่มีตังค์ซื้อ โคร้ตบ้านนอก มึงขยับมานี้เร็วๆ
(และกลุ่มพวกนั้นก็ขยับนี้เราอย่างเห็นได้ชัด)
C : เออเมื่อกี้มันโดนตัวกูด้วย สีมันจะตกใส่เสื้อกูปะวะ หน้ารังเกียจวะกลับบ้านกูจะเอาเสื้อไปทิ้งเลย
.....เรา นี้ถอนหายใจเบาๆ?? น้ำตาแทบจะไหล โดนพูดโดนนินทาแรงๆ โดนรังเกียจ ต้องทนจนกว่าจะถึงสถานีสยาม คิดในใจนี้เราผิดอะไรวะเนี้ย ด่าเราให้คนอื่นมองขนาดนี้ เราก็เป็นนักเรียนนักศึกษา เป็นอนาคตของชาติแบบพวกเธอแหละ แค่เราสะพายกระเป๋าขาด ใส่รองเท้าเก่าๆ ใส่ถุงเท้าข้อสั้น ใส่กระโปรงยาวเท่าเข่า ใส่เสื้อตัวใหญ่ๆ แค่เกิดมาเป็นคนตัวดำอ้วนๆ นี้เราหน้ารังเกียจขนาดนั้นเลยหรอเธอ เธอรู้ไหมสิ่งของที่เราใช้ทุกวันนี้ เราก็ไม่ได้อยากใช้ของขาดๆ เก่าๆ แต่ที่เรายังใช้ อันที่จิงเราว่าสภาพมันก็ดีนะ มีแต่พวกเธอนั้นแหละติดหรูคิดไปเอง รังเกียจละอายเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง
นักศึกษารายนี้กล่าวอีกว่า
#วันนี้ ทำให้เรารู้ว่า "คนสมัยนี้มองคนด้วยสิ่งของ เสื้อผ้า สีผิว" .....คนบ้านนอกแบบเรา! คงหน้ารังเกียจมากสำหรับคน กทม.แบบเธอ #ขอโทษละกันคนบ้านนอกแบบเราที่ไปโดนตัวเธอจนทำให้เสื้อผ้าเธอสกปรก "บทเรียน สังคมกรุงเทพ"