กราบพวกมึงจากใจเลยนะ ตอนจะเขียนเคสบู้บี้กูเอาตีนก่ายหน้าผาก จะตอบสังคมไหวไหม ทั้งไทยรัฐ เดลินิวส์ ข่าวสด แต่ละเวทีโหดๆทั้งนั้น ปกติข่าวอื่นกูปล่อยผ่านใครคิดไงช่าง แต่เคสนี้มันมีเยาวชนเป็นต้นเรื่อง ไม่อยากให้ใครเข้าใจน้องผิด แต่วันนี้พอเปิดอ่านดู พวกมีงไปช่วยกูอธิบายหมดเลย ให้คนเข้าใจว่าแม่เด็กมันไม่ได้มาเรียกร้องอะไรมากมาย แค่น้องมันน้อยใจที่แม่ขอพ่อเพิ่มจาก 3000 เป็น 5000 ไม่ให้ไม่ว่ากัน แต่พอน้องทักมาคุยกับพ่อ พ่อแม่งบล็อคปิดทุกช่องทางเหมือนตัดขาด แถมคนหาว่าไม่ทำมาหากิน หารู้ไม่ น้องมันช่วยแม่ทำงานอยู่ ที่คุยกับควีนจนถึงตอนนี้ไม่มีด่าพ่อหรือแม่เลี้ยงสักคำ มีแต่ความคิดถึงและโหยหาความอบอุ่น
กูขอบอกไอ้พวกที่เขียนว่า ตอนเขาตั้งตัวกันมา ทำไมไม่มามาขอ พอตอนรวยถึงมาขอนี่มึงเอาขาหนีบคิดหรือส้นตีน? คนที่ได้ดิบได้ดี มึงเองรึเปล่าที่ต้องนึกถึงลูก ไม่ใช่ให้เขามาขอแต่มึงต้องหยิบยื่นให้เอง เลือดเนื้อเชื้อไขมึงแท้ๆ แต่ถ้าส่งไม่ไหว เงินไม่มี ก็แค่อย่าอวดรวยให้สังคมด่า กูว่านี่มันปกติมนุษย์มากเลยนะ และที่น้องเขาไม่เคยได้ออกสื่อ เพราะเขาไม่มีช่องทางจนมารู้จักควีนนี่แหละ เพราะกูมันขาเสือกค่ะ จอบอ