สลดใจ! เสียงสะอื้นของสัตว์นับล้าน ต้องเจ็บปวดจากน้ำมือมนุษย์

....หยุดเผาป่าเถิดครับ​ สุดสงสารทุกๆชีวิตที่ต้องสิ้นลมหายใจบนกองไฟ​ ไม่รู้จะหนีไปทิศทางใดก็ไม่รอด หากใครที่คิดจะจุดไฟเผาป่า​ ลองคิดทบทวนดู​ให้ดี ว่าไม้ขีดก้านเดียวที่เราจุด​ลงไป​ มันสามารถทำลายและฆ่าชีวิตสัตว์มากมายมหาศาลที่ซ่อนเร้นอยู่ในป่าแห่งนั้น​ เพราะนั่นคือ​ บ้านของเขา​ ครอบครัวของเขา​ วิถีชีวิตของเขา​ ใครๆก็รักชีวิต​ อยากจะอยู่รอด​ สัตว์​ทุกตัวก็เช่นกัน

....การเผาป่าหนึ่งครั้งมันทำลายทุกอย่าง​ ทำลายต้นไม้ใบหญ้า ทำลายดิน​ ทำลายน้ำ​ ทำลายชีวิต​สัตว์ ทำลายอากาศอันบริสุทธิ์​ การเผาป่าที่อุดมสมบูรณ์​เท่ากับเรากำลังสร้างกรรม​ ผูกเวรครั้งใหญ่แก่ชีวิตเลย

....พระอาจารย์​ขอนำเอากลอนที่ชมรมคนกู้ภัยจังหวัดเชียงใหม่​ แต่งไว้ได้ดีมาก มาสะท้อนชีวิตสัตว์ที่ถูกฆ่าบนกองไฟ

เสียงป่าสะอื้นไห้​   สัตว์น้อยใหญ่รีบเร่งหนี
ไฟป่ามาราวี​         ต่างหลีกลี้หนีหลบภัย
งูใหญ่รีบเร่งรุด​     ชีวิตหยุดกลางเปลวไฟ
แม่นกกกลูกไว้​      ยอมตกตายไปตามกัน
แมวน้อยร้องหาแม่​  หรือนี่แค่เป็นความฝัน
ความร้อนและเปลวควัน​ ไม่ใช่ฝันนี่ความจริง
กระรอกสองแม่ลูก​  ดวงใจผูกไม่ทอดทิ้ง
เต่าน้อยไม่ไหวติง​   ทอดร่างนิ่งไร้วิญญาณ
สัตว์ป่าอีกมากมาย​ ต้องตกตายในไฟนั้น
เผาป่าทำไมกัน​      คงสักวันโดนเผาคืน
เมื่อถึงเวลานั้น​       อย่าร้องลั่นมิอาจขึ้น
ผลกรรมยังอยู่ยืน​  ไม่อาจฝืนกฎแห่งกรรม

....ไฟไหม้ป่าดอยสุเทพครั้งนี้​ ขอให้สัตว์ทั้งหลายที่ตายบนกองไฟ​ อย่าได้มีจิตผูกอาฆาต​ จองเวรแก่ใครเลย​ ขอให้ไปเกิดในภพภูมิที่ดี​ มีจิตแสวงหาหนทางหลุดพ้น​ จากการเวียนว่ายตายเกิด จะได้พ้นทุกข์​ทั้งปวง​ ทุกๆการเกิด​ ย่อมมีทุกข์​ร่ำไป

....สัพเพ สัตตา​ สัตว์​ทั้งหลายที่เป็นเพื่อนทุกข์​ เกิดแก่​ เจ็บ​ ตาย​ อย่าได้มีเวร​ เบียดเบียน​ พยาบาทแก่กันและกันเลย จงมีความสุขกาย​ สุขใจให้พ้นจากทุกข์​ภัยด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้นเทอญ

ธรรมะ​ห่ม​ดอย